نقش اندازه خاكدانه بر قابليت استفاده مس در تعدادي از خاك‌هاي آلوده به فلزات سنگين

قابليت استفاده فلزات سنگين به توزيع آن‌ها در خاكدانه‌هاي با اندازه مختلف بستگي دارد. در اين پژوهش تأثير اندازه خاكدانه بر قابليت استفاده مس براي گياه ذرت در تعدادي از خاك‌هاي آلوده استان اصفهان مورد بررسي قرار گرفت. نمونه‌هاي خاك هوا خشك شده، با استفاده از روش الك خشك به 4 بخش، 4 تا 2، 2 تا 25/0، 25/0 تا 053/0 و كوچكتر از 053/0 ميلي‌متر تفكيك شدند. قابليت استفاده مس در خاك و خاكدانه‌ها با استفاده از روش‌هاي DTPATEA، مهليچ 1، كلريد كلسيم 01/0 مولار و آب مقطر اندازه‌گيري شد. به منظور بررسي همبستگي بين مس عصاره‌گيري شده و شاخص‌هاي گياهي، ذرت به مدت 8 هفته در گلخانه كشت گرديد. نتايج نشان داد كه مقدار نسبي خاكدانه‌هاي 25/0تا 2 ميلي‌متر در خاك‌هاي مورد مطالعه بيشترين بود و اين خاكدانه‌ها بيشترين سهم را در مقدار مس كل خاك داشتند. بيشترين مقدار مس قابل استفاده در خاكدانه‌هاي كوچكتر از 05/0 ميلي‌متر و پس از آن خاكدانه‌هاي 05/0 تا 25/0، 25/0 تا 2 و 2 تا 4 ميلي‌متر قرار داشتند. مقدار مس قابل استفاده در خاكدانه‌هاي 05/0 تا 25/0 ميلي‌متر و شاخص‌هاي گياهي داراي بيشترين همبستگي بود و پس از آن خاكدانه‌هاي كوچكتر از 05/0، 25/0 تا 2 و 2 تا 4 ميلي‌متر قرار داشتند. بنابراين، خاكدانه‌هاي 05/0 تا 25/0 ميلي‌متر سهم بالاتري در تأمين مس براي گياه ذرت داشته‌اند.