تأثير يوگا بر نشانه‌هاي نقص‌توجه و بيش‌فعالي- تكانشگري در دانش‌آموزان پسر دوره ابتدايي داراي اختلال نقص‌توجه/ بيش‌فعالي

هدف پژوهش تعيين تأثير يوگا بر نشانه‌هاي الگوهاي بي‌توجهي و بيش‌فعالي در كودكان داراي نشانگان اختلال نقص‌توجه/ بيش‌فعالي در قالب طرح آزمايشي بين گروهي با گروه آزمايش و كنترل بود. از ميان دانش‌آموزان سه مدرسه ابتدايي پسرانه شهر زنجان،20 نفر از كودكان 7 تا 11 سال كه در يكي از مقياس‌هاي بيش‌فعالي-تكانشگري يا بي‌توجهي و يا هر دو، بر اساس ارزيابي معلمان توسط مقياس درجه‌بندي كانرز و ارزيابي والدين توسط مقياس علائم مرضي كودكان  نمره بالاتر از برش به دست آوردند، انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. جلسات يوگا به مدت 12 جلسه، دو جلسه در هفته، براي گروه آزمايش برگزار شد. در پايان، هر دو گروه با پرسشنامه علائم مرضي كودكان فرم والدين و مقياس كانرز فرم معلمين سنجيده شدند. يافته‌ها با روش تحليل كوواريانس چندمتغيري تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها تفاوت معناداري بين گروه آزمايش و كنترل در ميانگين‌هاي هر يك از مقياس‌هاي نقص‌توجه و بيش‌فعالي- تكانشگري در پرسشنامه‌هاي علائم مرضي كودكان فرم والدين و مقياس كانرز فرم معلمين نشان دادند (0.05 P).