نقش خودارائگي، خودتنظيمي و رگه‌هاي تاريك شخصيت، در پيش‌بيني وابستگي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي

هدف پژوهش،تعيين نقش خودارائگي، خودتنظيمي و رگه‌هاي تاريك شخصيت در پيش‌بيني وابستگي دانشجويان به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي است. اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل همه دانشجويان شاغل به تحصيل دانشگاه علوم پزشكي اردبيل در سال 1395 به تعداد 3200 نفر بود كه از بين آن‌ها تعداد 236 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. داده‌ها از طريق مقياس خودتنظيمي (شواررز،1999)، پرسشنامه خودارائه‌گري(آكرمن،1979)، مقياس رگه‌هاي تاريك شخصيت (جوناسونو وبستر،2010) و مقياس محقق ساخته وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي (دشتي،2016) جمع‌آوري شدند. براي تحليل يافته‌ها از رگرسيون چند متغيري استفاده شده است. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه خودتنظيمي (p=0/03) و خودارائه‌گري (p=0/017) در پيش‌بيني وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي نقش معني‌داري دارند. (p=0/05) و R2 = 0/045. اين يافته‌ها بيان مي‌كند كه خودتنظيمي وخودارائه‌گري، قابليت پيش‌بيني اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي را دارا مي‌باشند.