مقايسه زيرمقياس‌هاي هوش معنوي و خودكنترلي در مجرمين نزاع دسته‌جمعي و افراد غيرمجرم (مطالعه موردي مجرمين نزاع دسته‌جمعي زندان مركزي اصفهان)

هدف از اين پژوهش مقايسه هوش معنوي و خودكنترلي در افراد مجرم و غيرمجرم و مقايسه اين دو متغير در دو گروه آزمودني بود. جامعه آماري شامل كليه مجرمين نزاع دسته‌جمعي زندان مركزي اصفهان و افراد عادي غيرمجرم ساكن در شهر اصفهان بود. نمونه‌ها شامل 100 نفر افراد مجرم و 100 نفر افراد غيرمجرم بودند كه به‌صورت نمونه‌گيري تصادفي ساده از لحاظ سن و تحصيلات يكسان انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه هوش معنوي (كينگ، 2008) و پرسشنامه خودكنترلي (تانجي، 2004) استفاده شد و براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس استفاده گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين نمره‌هاي هوش معنوي و خودكنترلي افراد مجرم و غيرمجرم تفاوت معني‌دار وجود دارد (P≤0.01) به‌طوري‌كه مجرمين از هوش معنوي و خودكنترلي پايين‌تري نسبت به افراد غيرمجرم برخوردار بودند. علاوه بر اين تمامي زيرمقياس‌هاي هوش معنوي (تفكر انتقادي وجودي، توليد معناي شخصي، آگاهي متعالي، توسعه حالت هشياري) و زيرمقياس‌هاي خودكنترلي (خودكنترلي منع‌كننده و خودكنترلي اوليه) در گروه افراد مجرم از افراد غيرمجرم به‌طور معني‌داري كمتر بود.