پيش‌بيني فرسودگي شغلي بر اساس عدالت و تعهد سازماني با تأكيد بر نقش واسطه‌اي تعارض و ابهام نقش در بين كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي شيراز

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاري فرسودگي شغلي بر اساس عدالت و تعهد سازماني با تاكيد بر نقش واسطه اي تعارض و ابهام نقش در بين كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز بود. روش پ‍ژوهش رابطه اي از نوع مدل سازي معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين پژوهش شامل320 نفر از كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز بود كه با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي 151 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از، پرسشنامه فرسودگي شغلي (ماسلاچ، 2001)، تعهد سازماني (آلن و مي ير، 2004)، تعارض و ابهام نقش (لو و همكاران، 2001) و عدالت سازماني (كلكوئيت، 2001). تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل سازي معادلات ساختاري با كمك نرم افزار ليزرل انجام شد. براي آزمون معناداري مسيرهاي غيرمستقيم از روش بوت استراپ در برنامه ماكروي پريچر و هايس (2008) استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه تعهد سازماني داراي رابطه مستقيم منفي و معنادار بر فرسودگي شغلي است (0.01 p). همچنين تعهد سازماني داراي اثر غيرمستقيم منفي و معنادار با ميانجي گري ابهام و تعارض نقش بر فرسودگي شغلي است (0.01 p). عدالت سازماني داراي اثر غيرمستقيم منفي و معنادار با ميانجي گري ابهام و تعارض نقش بر فرسودگي شغلي است (0.01 p). بين عدالت سازماني و فرسودگي شغلي رابطه مستقيم معنادار وجود نداشت (0.01 p). درنهايت ابهام نقش و تعارض نقش (0.01 p) داراي رابطه مستقيم مثبت و معنادار بر فرسودگي شغلي است. طبق شاخص هاي برازش شده، مدل نهايي پژوهش از برازش نسبتا خوبي برخوردار است.