مدل ساختاري بهره بررسي تأثير منابع قدرت مديران و ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفريني كاركنان بر بهره‌وري نيروي انساني

هدف اساسي اين تحقيق ارائه مدل ساختاري بهره‌وري نيروي انساني براساس منابع قدرت مديران و ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفريني كاركنان ادارات دولتي استان آذربايجان غربي بوده است. نمونه آماري ابتدا بصورت خوشه اي و سپس در داخل خوشه ها بصورت طبقه اي نسبتي از جامعه آماري انتخاب شد. ابزار سنجش پرسشنامه‌هاي استاندارد بهره‌وري نيروي انساني(ACHIEVE)، منابع قدرت هينكين و شرايخيم(1989) و ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني(مركز دارهام) بودند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل سازي معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي و نرم افزار Smart pls2 استفاده شد. نتايج حاصل از مدل ساختاري نشان داد كه قدرت مرجعيت و تخصص از منابع قدرت مديران و مؤلفه هاي توفيق طلبي، تحمل ابهام و ريسك‌پذيري از ويژگي‌هاي كارآفريني كاركنان در بهره وري نيروي انساني داراي تأثير مي باشند و مدل ارائه شده داراي نيكويي برازش بوده و قابليت تعميم به جامعه آماري را دارد لذا مي تواند جهت افزايش بهره وري نيروي انساني در ادارات دولتي مورد استفاده قرار گيرد. يافته ها همچنين نشان داد كه مؤلفه هاي قدرت مديران و ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفريني كاركنان 52.6% از بهره وري نيروي انساني را پيش بيني مي كنند.