پيش‌بيني كيفيت زندگي بر مبناي بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري در بازنشستگان

اين پژوهش با هدف پيش‌بيني كيفيت زندگي بر مبناي بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري در بازنشستگان مشترك صندوق بازنشستگي كشوري استان تهران انجام شد. طرح پژوهش از نوع رابطه‌اي بود. جامعه آماري پژوهش بازنشستگان مشترك صندوق بازنشستگي كشوري شهر تهران بودند كه از طريق نمونه‌گيري در دسترس، 150 نفر از ميان آن‌ها انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي (انيسي،1391)، تاب‌آوري (كونور و ديويدسون، 2003) و بهزيستي روان‌شناختي (ريف،1989) بودند. تجزيه‌وتحليل داده‌ها از طريق تحليل رگرسيون همزمان نشان داد كه بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري به‌طور معناداري قادر به پيش‌بيني كيفيت زندگي بازنشستگان مي‌باشند (0.01 p).