بررسي ساختار عاملي و پايايي مقياس تعامل والد - فرزندي در دانش آموزان متوسطه

هدف از پژوهش حاضر بررسي ساختار عاملي، روايي و پايايي مقياس تعامل والد فرزندي در خانواده‌هاي ايراني بود. مقياس تعامل والد فرزندي به سنجش دو زيرمقياس حل تعارض و پذيرش در دو بعد والدين (21 سؤال) و فرزندان (25 سؤال) مي‌پردازد. پرسش‌نامه از نسخه انگليسي آن مورد ترجمه و بازترجمه قرار گرفت و روي نمونه‌اي تصادفي مشتمل بر 400 نفر (200 دختر و 200 پسر به همراه والدين شان) در مدارس متوسطه ‌اجرا گرديد. به ‌منظور تعيين روايي سازه سؤالات از تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. براي بررسي اعتبار نسخه‌هاي (ارزيابي فرزند از پدر، ارزيابي فرزند از مادر، ارزيابي پدر از فرزند، و ارزيابي مادر از فرزند) پرسش‌نامه از روش بازآزمايي و همساني دروني به شيوه آلفاي كرونباخ استفاده شد. نتايج پايايي سنجي با استفاده از ضريب آلفا، پايايي 89/0 تا 97/0 را براي زيرمقياس هاي ابزار به دست داد. زيرمقياس‌هاي ابزار نشان دادند شاخص هاي برازندگي تحليل عاملي تأييدي، تأييد كننده ساختار دو عاملي هستند كه نشان مي‌دهد مدل دو عاملي در 4 نسخه ابزار با داده‌ها برازش دارد. در مجموع مي‌توان گفت كه اين مقياس، ويژگي‌هاي يك آزمون روا و پايا را داراست و مي‌توان در موقعيت‌هاي پژوهشي و مشاوره‌اي از آن استفاده كرد. تعداد كم اما جامع سؤالات پرسش‌نامه، مزيتي است كه موجب به دست آوردن اطلاعات لازم در زماني اندك مي گردد.