نقش مديريت دانشگاهي در منابع استرس دانشجويان ورزشكار و راه‌كارهاي مقابله با آن

The Role of University Management in Sources of Stress and Strategies to Deal with It in Athletes’ Students

پژوهش حاضر جهت شناسايي منابع‌ استرس و راه‌كارهاي كنار‌آمدن با آن در دانشجويان ورزشكار كشور با تأكيد بر نقش مديريت دانشگاه در اين موارد انجام گرفت. پس از تقسيم‌بندي دانشگاه‌هاي كشور به پنج منطقۀ جغرافيايي، متناسب با تراكم نسبي جمعيت دانشجويي هر منطقه، پرسش‌نامه‌هاي منابع استرس بورگ (2009) و‌ راه‌كارهاي مقابله با استرس كارور (1997) بين 1000 دانشجوي ورزشكار توزيع گرديد. نتايج تحليل عاملي تأييدي نشان مي‌دهد كه عمدۀ منابع استرس دانشجويان كشور نوعاً استرس‌هايي درك‌شده (نه واقعي) هستند و راه‌كارهاي مقابله‌اي در گروه پزشكي، متنوع‌تر و كارآمدتر از گروه غيرپزشكي مي‌باشند. نتايج تي مستقل نيز حاكي از آن است كه اختلاف كلي منابع استرس دانشگاه‌هاي پزشكي و غيرپزشكي معنادار مي‌باشد؛ اما تفاوت راه‌كارها معنادار نيست. ازآن‌جايي‌كه منابع استرس شناسايي‌شده غالباً در حيطه‌هاي مديريتي ـ اداري بوده‌اند، نياز است مديريت دانشگاه به بازنگري روندهاي اداري ـ دانشگاهي پرداخته و از نظرات دانشجويان ‌بهره جويد. لازم‌به‌ذكر است كه دانشگاه‌هاي پزشكي به‌دليل كسب نتايج بهتر مي‌توانند الگويي براي غيرپزشكي‌ها باشند..

This study aimed to identify sources of stress and strategies to cope with stress of Iranian athletes’ students, with emphasis on the role of universities management. After breakdown of the country's universities to five geographical regions, the Borg stressors scale (2009) and Carver coping strategies questionnaire (1997) were distributed between 1,000 athletes-student. Results of confirmative factor analysis showed that the major sources of stress in students are typically perceived (not real) Stresses and the coping strategies used in medical group were more diverse and efficient. Independent t-test results, showed that medical and non-medical groups have an overall significant difference in sources of stress but their strategies to cope with stress had no significant differences. It is need that university administration to review administrative processes and take advantage from the students’ comments, since the detected resources was mainly in the managerial-administrative area. Medical universities can be a model for non-medical universities, because of better results.