تأثير آموزش مهارت‌هاي ابرازمندي برخودكارآمدي در روابط بين‌فردي در كودكان مبتلا به لكنت زبان

Effect of Assertiveness Skills Training on Self-Efficacy for Interpersonal Relationships in Children with Stuttering

زمينه: يكي از شايع‌ترين اختلال‌‌هاي گفتاري، لكنت است كه موجب اضطراب وكمرويي شده و روابط بين‌فردي را محدود مي‌سازد. پژوهش حاضر به منظور تأثير آموزش مهارت‌هاي ابرازمندي بر افزايش خودكارآمدي در روابط بين‌فردي در كودكان پسر داراي لكنت زبان انجام شد. روش: نوع مطالعه، شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر تمامي كودكان پسر داراي لكنت زبان پايه چهارم و پنجم مراجعه‌كننده به مراكز گفتاردرماني شهر رشت در سال 1393-1394 بود كه از اين ميان 24 نفر به شيوه در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه خودكارآمدي كودكان در روابط بين‌فردي با همتايان ويلر و لد(1982) استفاده شد. پس از انجام پيش‌آزمون، برنامه آموزش طي هشت جلسه 5/1 ساعته بر روي گروه آزمايش اجرا شد و در پايان از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌هاي به‌دست آمده با روش آماري تحليل كوواريانس تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي ابرازمندي توانسته است ميزان خودكارآمدي در روابط بين‌فردي(6/1422) و خرده‌مقياس‌هاي با تعارض (12/114) و بدون تعارض (03/175) را افزايش دهد (001/0P≤). نتيجه‌گيري: به علت اينكه كودكان داراي لكنت زبان ترس و اضطراب اجتماعي خاصي را در تعاملات اجتماعي تجربه مي‌كنند، افزايش مهارت‌هاي ابرازمندي آن‌ها مي‌تواند به عنوان يكي از محورهاي مداخله و توان‌بخشي آن‌ها استفاده گردد

Background: One of the most common speech disorders is stuttering which cause in anxiety and shyness, and limits interpersonal relationships. The purpose of the present research was to examine the effect of assertiveness skills training on increasing self-efficacy in interpersonal relationships in boys with stuttering. Method: This was a quasi-experimental study with a pre-test/post-test design and control group. The statistical population consisted of all boys with stuttering in 4th and 5th grade referred to speech therapy centers in Rasht in 2014-2015, of which a sample of 24 boys were selected through convenience sampling. They were randomly assigned to two (control and experimental) groups. To collect data, Wheeler & Lad`s children`s self-efficacy for peer interaction scale (1982) was used. After implementing pre-test, the assertiveness skills training program was conducted on experimental group for eight sessions , one and half hour per session and at last, post-test was conducted on both groups. Data were analyzed by covariance analysis. Results: Results indicated that assertiveness skills training could increase self-efficacy in interpersonal relationships (1422.6), subscales of conflict (114.12) and non-conflict (175.03) of experimental group (P≤0.001). Conclusion: Since children with stuttering experience special fear and social anxiety in social interactions, so assertiveness skills training can be used as one of the axes of their therapy and rehabilitation.