اثربخشي مددكاري گروهي بر كيفيت زندگي مددجويان مصرف‌ كننده مواد

The Effectiveness of Social Group Work on the Quality of Life of Drug Consumer Clients

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير مددكاري گروهي در آموزش مديريت استرس به روش شناختي-رفتاري بر بهبود كيفيت زندگي مددجويان مصرف‌كننده مواد مددسراي خاوران تهران بوده ‌است. روش: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي به‌صورت اجراي پيش‌آزمون-پس‌آزمون بر روي دو گروه (آزمايش وكنترل) همراه با پيگيري دو ماهه انجام شد. در اين پژوهش پنجاه نفر از افراد مصرف‌كننده مواد كه در نيمه دوم سال 1395 در مددسراي خاوران تهران مقيم بودند به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش (بيست و پنج نفر) و شاهد (بيست و پنج نفر) تقسيم شدند. گروه آزمايش به مدت پانزده جلسه تحت درمان مديريت استرس به شيوه شناختي رفتاري قرار گرفت و گروه شاهد درمان خاصي را دريافت نكرد. همه افراد شركت‌كننده در پژوهش در آغاز، پايان و دو ماه بعد از پايان درمان پرسشنامه كيفيت زندگي SF36 را تكميل كردند.براي تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس و تحليل كوواريانس با اندازه‌هاي تكراري استفاده شده است. نتايج: نتايج تحليل آزمون كوواريانس بين دو گروه در مرحله پس‌آزمون در چند بعد كيفيت زندگي شامل عملكرد جسماني، محدوديت نقش جسمي، درد بدني، سلامت عمومي، سرزندگي، عملكرد اجتماعي و سلامت روان تفاوت معناداري را نشان داد. همچنين نتايج تحليل كوواريانس با اندازه‌هاي تكراري در مرحله پيگيري حاكي از تفاوت معنادار بين دو بعد درد بدني و سلامت عمومي بود. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه مداخله مورد نظر بركيفيت زندگي افراد مورد پژوهش موثر واقع شده است لذا مي‌توان در اين راستا از اين ‌مدل استفاده نمود.

Introduction: The aim of this study is to investigate the effects of social group work cognitive-behavioral stress management training on quality of life of drug consumer clients at Tehran Khavaran homeless shelter. Methods: This semi-experimental study was performed in two groups (case and control) with two months follow up using pretest/posttest method. In this study fifty addicts in Tehran Khavaran homeless shelter were randomly assigned in two groups (case and control groups, twenty-five person in each group). The case group received fifteen session of cognitive behavioral stress management and control group did not receive any special treatment. All participants in this study were administered with SF-36 quality of life questionnaire at the beginning, end and two months after intervention. At the end data were collected and analyzed using covariance and covariance with repeated measures test. Results: The results of the covariance test showed a significant difference between two groups level at posttest in several aspects of quality of life; including physical function, physical role limitations, bodily pain, general health, vitality, social functioning and mental health.The results of covariance with repeated measures test also showed a significant difference at follow up level in both physical pain and public health. Conclusions: According to the results, it can be said that this intervention is effective on quality of life of studied people.