عنوان مقاله :
اثرات تزريق داخل آميگدالي ممانتين بر علايم متابوليكي استرس مزمن در موشهاي كوچك آزمايشگاهي نر نژاد NMRI
عنوان به زبان ديگر :
Effects of intra-amygdala memantine infusion on metabolic symptoms induced by chronic stress in male NMRI mice
پديد آورندگان :
صادقي، بهاره دانشگاه آزاد اسلامي - گروه زيست شناسي، واحد تهران , صحرايي، هدايت دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج) - مركز تحقيقات علوم اعصاب , زردوز، حميرا دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - دانشكده پزشكي، مركز تحقيقات نوروفيزيولوژي - گروه فيزيولوژي , علي بيك، هنگامه دانشگاه آزاد اسلامي - گروه زيست شناسي، واحد تهران , سراحيان، ناهيد دانشگاه آزاد اسلامي - گروه زيست شناسي، واحد تهران
كليدواژه :
گيرنده هاي ان متيل دي آسپارتات , بادامك , تنش , ممانتين
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: تحقيقات قبلي نقش مهم آميگدال را در هنگام استرس نشان داده است. همچنين، وروديهاي گلوتاماتي به آميگدال در حين استرس فعال ميشوند. در اين مطالعه تاثير مهار گيرندههاي گلوتاماتي NMDA موجود در آميگدال در پاسخ به استرس مزمن مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روشها: به كمك دستگاه استريوتاكس كانولگذاري يك طرفه و يا دو طرفه آميگدال انجام شد. پس از هفت روز بهبودي حيوانات دوزهاي متفاوت ممانتين (0/1، 0/5 و 1 ميكروگرم به ازاي موش) را پنج دقيقه قبل از شروع استرس دريافت كردند. استرس به مدت هفت روز متوالي القاء شد و ميزان آب و غذاي دريافتي و همچنين زمان تاخير در غذا خوردن و ميزان دفع به عنوان معياري از استرس سنجيده شد.
يافتهها: استرس باعث كاهش دريافت غذا، و افزايش ميزان آبنوشي، زمان تاخير در غذا خوردن و ميزان دفع شد. تجويز داخل آميگدالي ممانتين اثر استرس را در ميزان غذاي دريافتي به جز در دوزهاي متوسط و زياد آن هم در سمت راست هسته تشديد كرد. همچنين ممانتين باعث مهار اثر استرس در ميزان آبنوشي به جز در دوز متوسط سمت راست شد و زمان تاخير در غذا خوردن را نيز به ميزان قابل توجهي كاهش داد. از طرفي ممانتين به صورت وابسته به دوز و محل تزريق منجر به مهار و يا تقويت اثر استرس بر ميزان دفع گرديد. نتيجهگيري: مكانيسمهاي گلوتاماتي در آميگدال بر استرس موثر هستند و اين اثر بهصورت وابسته به دوز و وابسته به سمت (چپ و يا راست) ميباشد
چكيده لاتين :
Introduction: Pervious studies indicate an important role for amygdala in stress. In addition, glutamate inputs to the amygdala are activated during stress. In the present study, the effects of amygdala NMDA glutamate receptors inhibition on metabolic symptoms induced by chronic stress in male NMRI mice are investigated. Material and Methods: Intra-amygdala uni- or bi-lateral cannulations were performed. Seven days after recovery from surgery animals received different doses of memantine (1, 0.5, and 0.1 µg/mouse) five minutes before inducing stress. Stress was applied for seven consecutive days. Changes in the amount of food and water intake and delay in eating and defecation were considered as indicators for stress. Results: Stress reduced food, while increased water intake and delayed the time of eating and defecation. Intra-amygdala memantine injections exacerbated the effects of stress on food intake except with the medium and high doses in the right side of the nucleus. Memantine also inhibited the effects of stress on water intake except with the medium doses in the right side. Also, reduced delay in the time of eating significantly. On the other hand, memantine inhibited or increased effects of stress on defecation, in a dose- and side- dependent manner. Conclusion: Stress activates glutamatergic systems in the amygdala and impacts the metabolic functions. This effect is probably based on the concentration and the side of neurotransmitter action in the nucleus.