حسابرسي فرهنگ سازماني در ايران

در سازمان‌ها از فرهنگ ‌سازماني به‌عنوان مسئله نرم ياد مي‌شود كه ارزيابي و نظارت آن توسط هيئت‌ مديره كاري بس دشوار است. حسابرسي داخلي كاركردي واحد در سازمان است كه با استقلال و دسترسي به اطلاعات افراد و مدارك، مي‌تواند براي هيئت ‌مديره اين اطمينان را ايجاد كند كه تعهدي قوي به رفتار خوب در سازمان وجود دارد و اين تعهد در حقيقت به رفتارهاي روزانه سازمان تبديل مي­شود و مهم‌تر اينكه اقدامات صورت گرفته جهت تغيير فرهنگ و رفتارها، به‌صورت مطلوب عمل مي­كنند و فرهنگ ‌سازماني در تمام سطوح منعكس‌شده است. هدف اين پژوهش بررسي توانمندي‌ها و چالش‌هاي حسابرسي فرهنگ ‌سازماني در ايران و استفاده بهينه از حسابرسان داخلي در ارتقاء فرهنگ‌ سازماني است. اين پژوهش از نوع يمايشي است و براي جمع آوري داده­ها از پرسشنامه كتبي كه بر اساس مدل 7 عامل مكنزي تدوين شده بود، گردآوري شده است. نمونه‌ي مورد بررسي در اين پژوهش شامل 123 نفر از حسابرسان داخلي است. نتايج نشان مي‌دهد كه فرهنگ سازماني در بررسي­هاي حسابرسان داخلي لحاظ نشده است و از بين 4 عامل نرم (ارزش­هاي مشترك، مهارت افراد در سازمان، سبك و شيوه مديريت، كاركنان سازمان ) فقط ارزش­هاي مشترك و از بين 3 عامل سخت (استراتزي­هاي سازمان، سيستم­هاي سازمان، ساختار سازماني) تنها سيستم­هاي سازمان در فرايند حسابرسي مورد بررسي قرار گرفته اند. يافته‌هاي پژوهش ضرورت‌ها و ارزش‌آفريني حسابرسي داخلي را در حوزه فرهنگ‌ سازماني نشان مي‌دهد. از اين‌ رو پيشنهاد مي‌شود كه به ‌منظور بهبود و ارتقاء فرهنگ‌ سازماني، حسابرسان داخلي علاوه بر كنترل‌هاي سخت، كنترل‌هاي نرم را نيز در رسيدگي‌هاي خود در مدنظر قرار دهند.