مطالعۀ جامعه‌شناختي رابطۀ نشاط با سلامت اجتماعي (جوانان 18 تا 30 سال شهرستان ملاير)

A Sociological Study of the Relationship between Happiness and Social Health: (A Case Study of the 18-30-Year-Old Youths of the City of Malayer)

هدف نوشتار حاضر از يك‌سو سنجش ميزان سلامت اجتماعي و ابعاد آن و از سوي ديگر مطالعۀ رابطۀ متغير نشاط و سلامت اجتماعي در بين جوانان است. چارچوب نظري شامل رهيافت تركيبي در حوزۀ سلامت اجتماعي و نشاط، از شاخص هاي كييز، لارسون و دوركيم، رويكرد ونيهوون و آرگايل، داينر و نظريۀ لذت‌گرايي بوده است. اين پژوهش پيمايشي و از نوع همبستگي و تحليلي است، جامعۀ آماري شامل جوانان 18ـ30 سال ساكن در شهر ملاير است. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي ساده و حجم نمونه 400 نفر است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ميزان سلامت اجتماعي جوانان در سطح متوسط و رو به بالا (40/44) ارزيابي شده است. همچنين ميزان سطح نشاط و شادكامي در بين اين جوانان در حد متوسط (44/26) برآورد شده و نتايج به‌دست آمده بيانگر همبستگي متوسطي (0/24) ميان متغيرهاي نشاط اجتماعي و سلامت اجتماعي است.

The present study seeks to measure social health and its different aspects among the youths living in the city of Malaayer, and investigate its relationship with hapiness among the paticipants. It employs a mixed approach in social health and hapiness as its theoretical framework, drawn from the characteristics of social health in Keyes, Larson and Durkheim views, the approaches of Veenhoven, Argile, Dyner, and the theory of hedonism. It is a developmental research using correlational and analytical methods. The population of the study is comprised of four hundred 18-30-year-old youths living in Malaayer, selected based on random cluster sampling. According to the findings of the study, the extent of social health among the youth is evaluated as medium and upwards (40.44). The level of hapiness is also calculated as medium (44.26). The findings also indicate a correlation of moderate degree (24.0) between the variables of social hapiness and social health.