نقش احساس تنهايي در پيش‌بيني سلامت عمومي مادران دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي عصبي - تحولي

The Role of Loneliness in Predicting of General Health in Mothers of Students with Neurodevelopmental Disabilities

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعيين نقش احساس تنهايي در پيش‌بيني سلامت عمومي مادران دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي عصبي-تحولي در شهر شيراز بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌آماري را كليه مادران دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي عصبي-تحولي شهر شيراز تشكيل داده‌اند. حجم نمونه اين پژوهش شامل صد و سي و پنج نفر از مادران دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي عصبي-تحولي بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. به‌منظور سنجش احساس تنهايي از مقياس احساس تنهايي دهشيري و همكاران و براي سنجش سلامت عمومي از پرسشنامه بيست و هشت سوالي گلدبرگ استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و روش آماري رگرسيون چندمتغيره به روش گام‌به‌گام تحليل گرديد. نتايج: نتايج نشان داد، تنهايي ناشي از ارتباط با دوستان، پيش‌بيني كننده مثبت و معني‌دار خرده مقياس‌هاي نشانه‌هاي جسمي، نشانه‌هاي اضطرابي و نشانه‌هاي اختلال در كاركرد اجتماعي(01/>P) و تنهايي ناشي از ارتباط با خانواده، پيش‌بيني كننده مثبت و معني‌دار خرده مقياس‌هاي نشانه‌هاي اختلال در كاركرد اجتماعي و نشانه‌هاي افسردگي مي‌باشند.(01/>P) همچنين يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تنهايي عاطفي پيش‌بيني كننده مثبت و معني‌دار همه ابعاد سلامت عمومي، يعني نشانه‌هاي جسمي، نشانه‌هاي اضطرابي، نشانه‌هاي اختلال در كاركرد اجتماعي و نشانه‌هاي افسردگي است.(01/>P) بحث و نتيجه‌گيري: احساس تنهايي، مي‌تواند سلامت عمومي مادران كودكان با ناتواني‌هاي عصبي-تحولي را پيش‌بيني كند. بنابراين طراحي و اجراي برنامه‌هاي پيشگيرانه و مداخله‌اي جهت بهبود احساس تنهايي مادران كودكان با ناتواني‌هاي عصبي-تحولي در جهت ارتقاء سلامت عمومي آن‌ها ضروري است.

Introduction: The aim of this study was to determine the role of loneliness in predicting general health in mother of students with neurodevelopmental disabilities in Shiraz. Methods: Method of this study was correlational descriptive. The statistical population of the present study includes all mothers of students with neurodevelopmental disabilities of Shiraz city during 2014-2015 educational years. The sample size was equal to one hundred thirty-five mothers of students with neurodevelopmental disabilities and sampling method was purposeful sampling. The Goldberg's general health questionnaire was administered to assess the general health and Dehshiri, Borjali, Sheykhi and Habibi's loneliness scale were administered to assess the loneliness. The statistical methods of Pearson correlation and simultaneous multiple regression analysis were applied to analyze the data. Results: Results indicated that loneliness associated with the friends were significant and positive predictors of somatic symptoms, anxiety symptoms and social dysfunction symptoms. (P<0.01) Loneliness associated with the family were significant and positive predictors of social dysfunction symptoms and depression symptoms. (P<0.01) Affective loneliness were significant and positive predictors of somatic symptoms, anxiety symptoms, social dysfunction symptoms, and depression symptoms. (P<0.01) Conclusions: Loneliness could predict the general health of mothers of children with neurodevelopmental disabilities. So designing and implementing preventive and interventions programs to improve loneliness in mothers of students with neurodevelopmental disabilities are necessary to improve general health in mothers of students with neurodevelopmental disabilities.