بررسي فرايند انتقال بار در برخورد يون با اتم‌هاي چند الكتروني با استفاده از تقريب آيكونال در فرمول‌بندي برينكمن- كرامرز

Investigation of the charge transfer process in the ion- multielectron atoms impact using the eikonal approximation with the Brinkman-Kramers formalism

در كار حاضر سطح مقطع جزئي پراكندگي براي برخورد يون با اتم‌هاي چند الكتروني در كانال انتقال بار بررسي شده‌ است. به اين منظور از مدل الكترون فعال استفاده شده و فرايند به ‌صورت يك برخورد سه‌جسمي و در محدوده انرژي‌هاي بالا مورد بررسي قرار گرفته است. رهيافت به ‌كار گرفته شده يك روش نيمه كلاسيكي است كه در آن تابع موج توصيف كننده سيستم به ‌صورت تابع موج واپيچيده آيكونال در نظر گرفته شده و در محاسبه سطح مقطع جزئي از دامنه پراكندگي برينكمن- كرامرز مرتبه اول و دوم استفاده شده است. در اين كار از پتانسيل‌هاي كولني پوششي، مؤثر و ايستا براي محاسبه تابع موج آيكونال استفاده شده است. سطح مقطع جزئي براي برخورد پروتون با اتم‌هاي هليوم، كربن، نئون و آرگون با استفاده از تقريب‌هاي برينكمن- كرامرز ايستا، برينكمن- كرامرز كولني پوششي، برينكمن- كرامرز پتانسيل مؤثر و برينكمن- كرامرز ايستاي مرتبه دوم محاسبه و با نتايج تجربي و نظري در دسترس مقايسه شده است.

In the present work, the scattering differential cross section has been investigated for ion-multi electron atoms collision in the charge transfer channel. For this purpose, an active electron model was implemented and the collision process was considered as a three-body impact in the high energy range. A semi-classical formalism was used with the eikonal distorted wave function to describe the system, and the first and second order scattering amplitude of the Brinkman-Kramers approximation was employed to calculate the differential cross section. In this work, the screening Coulomb Effect and the static potential were implemented to calculate the eikonal wave function. The differential cross section was calculated for Proton-Helium, Proton-Carbon, Proton-Neon and Proton-Argon impacts by using the static Brinkman-Kramers, screening Coulomb Brinkman-Kramers, the potential Brinkman-Kramers effect, and the second order static Brinkman-Kramers approximation. The findings were then compared with the available experimental and theoretical results