آثار تجارت الكترونيكي در ايران بر اشتغال و بهره‌وري

هدف اين مقاله برآورد اثر  تجارت الكترونيكي بر توليد ناخالص داخلي و اشتغال با استفاده از داده‌هاي استاني در قالب مدل رگرسيون داده‌هاي تلفييقي با دو روش اثرات ثابت و تصادفي است. براي اين منظور  از آمار سال‌هاي ۱۳۹۲ تا 1۳۹۴ استفاده شده است. شواهد نشان مي‌دهد در ايران 14 ميليون خريدار آنلاين و 17 هزار فروشگاه ‌اينترنتي وجود دارد كه نتيجه آن مبادله 2/4 درصد GDP و 11 درصد خرده‌فروشي به صورت الكترونيكي است. نتايج نشان مي‌دهد تجارت الكترونيكي با تاكيد بر B2C بهره‌وري را افزايش داده است.كشش بهره‌وري نسبت به تجارت الكترونيكي 0.006 تا 0.0108 برآورد مي‌شود. به عبارت ديگر، يك درصد افزايش سهم تجارت الكترونيكي از توليد ناخالص داخلي، باعث افزايش 0.006 تا 0.0108 درصد توليد ناخالص داخلي سرانه هر استان مي‌شود. تاثير تجارت الكترونيكي بر اشتغال منفي، اما از نظر آماري غيرمعنادار است. با توجه به اثر مثبت تجارت الكترونيكي بر توليد سرانه و بي‌تاثيري آن بر نرخ بيكاري، چنين برداشت مي‌شود كه تجارت الكترونيكي بهبود بهره‌وري نيروي كار را در پي داشته است.