گواه نمايي در خطبه قاصعه

گواه نمايي، مقوله اي دستوري است كه وظيفۀ آگاهي از منبع اطلاعات را براي پشتيباني از گزاره بر عهده دارد و شامل دو حوزۀ منبع اطلاعات و تأثير بر مخاطب است. عناصر دستوري در بيان گواه نمايي در هر زبان بر اساس امكانات زباني موجود، متفاوت است. در مواردي كه امكان بيان گواه نمايي در دستور وجود نداشته باشد، عناصر واژگاني در بررسي آن، تحليل مي شود. در اين جستار، مسائل خاص مربوط به اين پديدۀ زباني در خطبه «قاصعه» به هدف درك چگونگي تأثيرگذاري سخنان امام علي(ع) بر اساس ذكر شواهد و منبع اطلاع بررسي‌شده و به روش توصيفي تحليلي نشان داده مي شود كه نشانگرهاي دستوري و غيردستوري چگونه مستعد انتقال گواه نمايي در سخن امام علي (ع) هستند. درنهايت اين نتيجه حاصل مي شود كه عناصر واژگاني و راهبردهاي گواه نمايي با استناد به آيات قرآن و استدلال منطقي بيشترين ميزان شهوديت و گواه نمايي را بيان مي كنند.