تحليل و مقايسه سبك شخصيت پردازي رمان هاي عصفور من الشرق والشحاذ( بر اساس نظريه آماري بوزيمان)

رمان به عنوان يكي از معروفترين شكل هاي تبلور يافتۀ ادبي عصر جاضر است شخصيت يكي از اصلي ترين عنصرهاي منتق كنندۀ تم رمان به شمار ميآ يد. رمان، نشانۀ عمل كنندهاي هستند كه نويسنده با پردازش آن، انفجار انديشه هايش را در قالب واژگان و تركيبات به نمايش مي گذارد. واژگان و تركيبات به نمايش ميگذاردهدف اين جستار مقايسه سبك شخصيت پردازي رمانهاي عصفور من الشرق و الشحاذ بر اساس اسلوب آماري است. اسلوب آماري روشي است، كه بوزيمان براي شناسايي و مقايسه اسلوبها پايه ريزي نموده است. وي در نظريه خود فرض را بر وجود متغييرهاي صرفي مي گذارد، كه با خطوطي دلالت گر كاهش و يا افزايش مي يابند. فرضيه بوزيمان سعي دارد كه با كمك آمار از ريشه هاي وجودي حدس وداوري هاي سليقه اي در شناسايي اسلوب بريده و ويژگي هاي اسلوبي را شناسايي كند تا معقوليت تحليل در پي داشته باشد. هدف از پژوهش، تحليل متغير هاي آماري دو اثر مذكور است، كه بتوان به كمك آن نشانه هاي نمونه وار تفاوت سبك نويسندگان دو اثر را درفضاي علمي يا ادبي تر بودن اثرشان بيان نمود، همچنين تلاش دارد تا در سايه اسلوب آماري ميزان پويايي، عاطفي، انفعالي، عقلاني و...دو رمان را مشخص نمايد. نتايج پزوهش نشان از آن دارد كه اسلوب شخصيت پردازي دو نويسنده كاملا متفاوت است و هرگاه نويسندگان در اسلوب خويش از پويايي وعاطفه وگفتگو بهره جسته اند ارزش (ن ف ص ) آنان فزوني و زماني كه از آنها فاصله گرفته اند، كاهش يافته است.