بررسي زبان شناختي ساختار معنايي نمونه هايي از آيات قرآن بر پايه‌ي نظريه‌ي آميختگي مفهومي

زﺑﺎن ﻗﺮآن از آﻏﺎز ﻧﺰول، تاكنون از جنبه هاي گوناگون ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ دينداران و دين پژوهان واقع شده است. در اين جستار كوشيده ايم تا بر حسب توانايي هاي زبان قرآن كه فراتر از قالب هاي سنتي و بلاغي گذشته است، آن را از حيث ساختار معنايي در چارچوب رويكرد شناختي آميختگي مفهومي با تكيه بر نمونه هايي از آيات مورد بررسي قرار دهيم. در همين راستا با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، داده هاي پژوهش به شيوه‌ي كتابخانه اي و به كمك فيش برداري از جاي جاي قرآن گردآوري و مورد تحليل واقع شده اند. ﭘﺮﺳﺶ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ اﯾﻦ استﮐﻪ آﯾﺎ ﺑا اﺳﺘﻨﺎد به ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻧﻈﺮيهي آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮان ساختار معنايي آيات قرآن را ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﺮد؟بر پايه اين سؤال، ﻓﺮض ﻣﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮي آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮان ساختار مفهومي زبان قرآن را در اين آيات ﺗﺒﯿﯿﻦ نمود. يافته هاي پژوهش حاضر نشان مي دهد كه خداوند حكيم با بهره گيري از زبان عربي و محدويت هاي خاصّ آن، معارف بي كران وحي را در قالب مفهوم سازي متناسب و هماهنگ با انديشه‌ي بشري، در قرآن بيان كرده است. بنابر ضرورت تدّبر در قرآن و بهره گيري از مفاهيم عميق آن، قابليّت چارچوب نظري اين پژوهش در تحليل ساختار معنايي آيات برگزيده شده بر پايهي تفكيك فضاهاي دروندادي بر روي نمودار آميختگي به اثبات رسيده، زمينهي ادراك مفاهيم نوين و نهفته در وراي ساختار ظاهري اين آيات ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻧﮕﺎره‌ي ﭼندﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻄﺮحﺷﺪه در اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪ معلوم گشته است.