ارزيابي فاصله‌ي روايي در رمان فرانكشتاين في بغداد احمد سعداوي

ژرار ژنت با بررسي ساختار روايت، آن را به عنوان يك گفتمان در علم روايت شناسي معرفي مي‌كند. در اين گفتمان، زمان، وجه و لحن نقش اساسي در تبيين رابطه بين روايت و داستان را بر عهده دارند. فاصله به عنوان تابعي از وجه، نسبت نشان دادن به گفتن را آشكار مي‌نمايد و نمايانگر فاصله بين دو سطح داستان و روايت است، چرا كه داستان نقل رخدادها است درحالي كه روايت به نحوه بيان رخدادها اهتمام مي‌ورزد. رمان فرانكشتاين في بغداد احمد سعداوي از طريق شكل روايت و گفتار در صدد كاهش مسافت بين روايت و داستان بر مي‌آيد پژوهش حاضر با تكيه بر روش توصيفي تحليلي به بررسي و تحليل مواردي مي‌پردازد كه فاصله بين روايت و داستان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. استفاده از توصيف و نمايش و بهره‌مندي متن از گفتار مستقيم و غير مستقيم آزاد منجر به كاهش فاصله بين روايت و داستان مي‌گردد و همين امر مانع از انفعال مخاطب در مقابل متن مي‌شود. اين رمان كه يكي از رمان‌هاي مطرح جهان عرب است، از طريق گفتار دروني شخصيت‌ها كه گفتار غير مستقيم آزاد مي‌باشد و نيز ازطريق حركت عمودي در رمان، باعث ايجاد عمق در شخصيت‌ها و روند رمان مي‌گردد و فاصله بين روايت و داستان را تحت تأثير قرار مي‌دهد.