قرض‌گيريِ فعل «است» و گونه‌هاي آن در گويش عربي سراب

قرض‌گيري فرآيندي زباني است كه در زبان‌شناسيِ درزماني بررسي مي‌‌شود. در اين فرآيند، زبان عناصري را از زبان ديگر قرض مي‌گيرد. اين فرآيند معمولاً در مناطقي رخ مي‌‌دهد كه دو زبان با يكديگر برخورد مي‌كنند و به مدت طولاني تماس دارند. يكي از مناطق ايران كه چنين موقعيتي دارد، جنوب خراسان است. در اين منطقه، عرب‌هايي زندگي مي‌كنند كه احتمالاً تاريخ مهاجرت آنها به قرون نخست اسلامي بازمي‌گردد. در اين مقاله به بررسي فرآيند قرض‌گيري فعل «است» و گونه‌هاي آن در روستاي عرب‌نشين سراب مي‌پردازيم. فعل اسنادي فارسي به سه صورت est (با تحول آوايي، صرفي و معنايي)، hast (بدون تحول) و mest (به‌مثابه اسم فاعل) در اين گويش كاربرد دارد. در گويش عربي سراب، فعل «است» و گونه‌هاي آن در سه وجه اخباري، التزامي و امري به‌كار مي‌رود. كاربرد شناسه‌هاي عربي در ساختار فعلِ «است» در اين گويش و ساخت فارسي آن تفاوت دارد.