بررسي سبك ادبي اشعار لامعي گرگاني

در سبك شناسيِ اشعار و متون، لازم است كه سطوحِ زباني، ادبي و فكري مورد بررسي قرار گيرد تا از اين طريق بتوان جوهر و ماهيّت اصلي شعر و نثر را شناسايي كرد و در جهت ارتقاي لطافت روح و التذاذ ادبي از آن بهره برد. در اين مقاله، سبك شناسيِ شعر لامعي گرگاني در سطح ادبي مورد بررسي قرار گرفت تا از اين طريق، ويژگيهاي ادبي مسلّط بر شعرِ اين شاعر، بازبيني و تحليل شود. با توجّه به اينكه در دورۀ لامعي، شعر فارسي اندك اندك به سوي پيچيدگي و ظرافتهاي ادبي پيش ميرود، ولي هنوز ويژگيهاي ادبي دورۀ شادخواري و واقعيّتگرايي حاكم است، پس بايد شعر لامعي متأثّر از ويژگيهاي دورۀ شادماني و واقع بيني باشد. در ادامه براي نيل به اين هدف، ويژگيهاي ادبي اشعار او بررسي ميشود. شناسايي ويژگيهاي ادبي شعر لامعي براي دستيابي به ويژگيهاي غالب بر اشعار دورۀ انتقال از سبك خراساني به سبك عراقي حائز اهمّيت است. در اين پژوهش، به اين پرسشها كه ويژگيهاي ادبي شعر لامعي بيشتر چه مواردي را بيان ميكند و آيا شعر لامعي از ويژگيهاي ادبي حاكم بر سبك خراساني فاصله گرفته است؟ پاسخ داده ميشود.