كاربردهاي گوناگون و فراوان ميان فزودها، يكي از ويژگيهاي سبكي شاهنامه فردوسي

رسالت اين پژوهش بررسي كاربرد گوناگون و فراوان ميان فزود در شاهنامه‌ فردوسي بعنوان يك ويژگي سبكي و نيز تعيين جايگاه آن برابر با جمله معترضه است. جمله‌ معترضه از اقسام حشو است و حذف آن از كلام هيچ دگرگوني در معنا و مفهوم سخن ايجاد نميكند و حضورش در نهايت موجب زيبايي لفظ يا معنا ميشود . ميان فزود معادلي است مناسب براي اعتراض كه در اين تحقيق به خاطر جامعيّت و شمولش با تساهل و تسامح به جاي جمله‌ معترضه به كار رفته است. در پژوهش حاضر به تبيين ميان فزود در شاهنامه‌ فردوسي از دو منظر ساختار و محتوا پرداخته شده است. مقصود از ساختار، معرفي عناصر تشكيل دهنده ميان فزود و غرض از محتوا بيان مضمون و بن مايه‌ آن است. از ميان فزود در شاهنامه در قالب يك كلمه، يك عبارت، يك مصراع، يك بيت استفاده شده و حتي در مواردي دامنه‌ اين استفاده به چند بيت هم ميرسد و وجه فعل (كيفيت بيان مفهوم فعل) آنها مختلف، ولي غالباً اخباري است، كه به قصد ابلاغ پيامي خاص از اين وجه فعلي استفاده شده است. فردوسي منويات خود را كه چيزي جز سفارشهاي انسان دوستانه، پند و اندرز، تحذير و تنبيه، ترويج دانايي و تبليغ خرد و حكمت نيست، درضمن ميان فزود ها كه به نوعي مختصه‌ شاهنامه‌ فردوسي محسوب مي شود به خواننده ابلاغ كرده است