بررسي عناصر روايت در شعر خوان هشتم و آدمك اخوان ثالث

پژوهش حاضر به بررسي شعر خوان هشتم و آدمك مهدي اخوان ثالث اختصاص دارد و دو عنصر روايت و زمان بر اساس نظريات ژار زنت و ديگر روايت‌شناسان در اين دو شعر، مورد بررسي قرار گرفته است و پنج مفهوم لحن يا صدا، حالت يا وجه، نظم و ترتيب، تداوم و بسامد در اين دو شعر مطالعه و بررسي شده است. در حوزه‌ي راوي با يك راوي برون‌داستاني روبه‎رو هستيم كه گاهي به صورت مستقيم و گاهي از طريق شخصيت‌هاي داستان، با نظريّات و انديشه‌هاي او روبه‌رو مي‌شويم. در حوزه‌ي مخاطب، شاعر مردم جامعه‌ي خود را به عنوان مخاطب مستتر اين متن در نظر گرفته است و شعر را ابزاري براي بيان انديشه‌هاي خود قرار داده است. در بررسي زماني، شاعر بدون آن كه روايت خود را در بند زمان خاصي قرار دهد، با بهره‌گيري از شگردهاي هنرمندانه روايتي فرازماني ارائه كرده است كه در هر مقطع تاريخي مي‌تواند كاركرد داشته باشد. از منظر چندصدايي نيز با دو متن تك‌صدا روبه‌رو هستيم و شاعر با به تمسخر گرفتن رهاورد مدرنيزم(تلويزيون) در پي بيان اين انديشه است كه مدرنيزم وارداتي نمي‌تواند در جوامع سنتي موجب ايجاد چندصدايي گردد.