بررسي تطبيقي بن‌مايه‌هاي مشترك پايداري در اشعار احمد مطر و نصرالله مرداني

ادبيات پايداري در دنيا در اغلب موضوع‌ها و زبان‌ها، جهت‌گيري واحدي را دنبال مي‌كند و شاعران و نويسندگان اين ادبيات هم تحت تأثير اغراض مشترك، تلاش مي‌كنند تا مهم‌ترين بن‌مايه‌هاي پايداري را در آثار خود منعكس كنند و به اين طريق مردم را در راه مبارزه با اهداف عالي زندگي خود تشويق نمايند و بسا بررسي اين بن‌مايه‌ها در دو زبان مختلف، مفهوم پايداري را تقويت مي‌كند و بر ميزان تأثيرگذاري آن بر انديشه‌ها مي‌افزايد لذا در اين پژوهش با روش تحليلي مقايسه‌اي مبتني بر مكتب آمريكايي ادبيات تطبيقي، سعي شده است بن‌مايه‌هاي مشترك پايداري در دو زبان مختلف تازي و پارسي با محوريت شعر دو شاعر، احمد مطر و نصرالله مرداني بررسي شود و مفاهيم مشترك پايداري ستايش آزادي و آزادگي، عشق به وطن، دعوت به مبارزه و قيام و بهره گيري از نمادهاي ملي، مذهبي و قومي در اشعار هر دو مقايسه شود و بيش از پيش زواياي پنهان و ناگشوده ادبيات پايداري را در عراق و ايران بنماياند و از مهم‌ترين يافته‌هاي اين پژوهش آن است كه احمد مطر، زباني طنزآميز و مأيوسانه و نصرالله مرداني زباني حماسي، آرماني و اميدوار كننده تحت تأثير روزگاران و ادبيات خويش در بيان بن‌مايه‌هاي مشترك ادبيات پايداري دارند، و هر دو در بيان نمادهاي ملي و مذهبي سرآمد هستند.