پديد آورندگان :
پورخالقي چترودي ، مهدخت دانشگاه فردوسي مشهد , پورخالقي چترودي ، مهدخت دانشگاه فردوسي مشهد , سزاوار ، عليرضا دانشگاه فردوسي مشهد , سزاوار ، عليرضا دانشگاه فردوسي مشهد , جلالي ، مريم دانشگاه شهيد بهشتي , جلالي ، مريم دانشگاه شهيد بهشتي , استاجي ، اعظم دانشگاه فردوسي مشهد , استاجي ، اعظم دانشگاه فردوسي مشهد
كليدواژه :
فوناژي , طنز كودك و نوجوان , شهرام شفيعي , سعيد هاشمي
چكيده فارسي :
از آنجا كه مهم‌ترين ويژگي داستان‌هاي شفيعي و سعيد هاشمي، طنزپردازي است و نظريه طنز ايوان فوناژي از قابليت بالايي براي بررسي طنز در آثار ادبي، برخوردار است، لذا در اين مقاله چند اثر از اين دو نويسنده بر مبناي نظريه فوناژي بررسي مي‌شود. فوناژي آراء متنوعي در باب طنز در گروه سني كودك و نوجوان دارد كه مي‌توان آن‌ها را در سيزده مؤلّفه جمع كرد. ابعاد سيزده‌گانه طنز در نظريه فوناژي از اين قرار هستند: صنعت جناس، دومعنايي، انحراف از هنجار، چندمعنايي، هم‌نويسي، هم‌آوايي، ابهام‌هاي نحوي، ابهام در روساخت جمله، ابهام در ژرف ساخت، اختلاط و ابهام ژرف ساخت و روساخت، تضاد معنا ميان روساخت و ژرف ساخت، تأكيد آوايي، مكث آوايي، تحريف آوايي(ادغام و قلب). نتايج نشان مي‌دهد شفيعي مهارت عجيبي در آفرينش انحراف از معيار از طريق انواع مصاديق آن دارد. همچنين هاشمي تضاد ميان روساخت و ژرف ساخت را بسيار بهتر پرورانده و به كار برده است.
