بررسي عمده‌ترين مسائل وعظي و تربيتي در آثار ابوسعيد ابوالخير و مولانا

از آنجا كه مجلس وعظ يكي از نشست‌ها و حلقه‌هاي فرهنگي تربيتي در ميان صوفيان محسوب مي‌شد در اينگونه مجلس‌ها، واعظي در جمع حاضران و مستمعان با موضوعيّت وعظ و ارشاد و پند و اندرز سخن مي‌گفت به آن سخنان نيز اصطلاحاً مجلس گفته‌اند. نظير روزي شيخ ابوسعيد قدس الله روحه العزيز در نيشابور مجلس مي‌گفت. هدف از اين پژوهش آگاهي از مجالس صوفيه، كيفيت برگزاري آن‌ها و شناخت زبانِ خطابه و همچنين بررسي موضوعات مطرح‌شده در اين مجالس است، تكيه اين پژوهش كتب «حالات و سخنان ابوسعيد ابي الخير»، «اسرار التوحيد في مقامات شيخ ابي سعيد»، «مجالس سبعه مولانا» و «مناقب العارفين» مي‌باشد. در اين پژوهش، سبك كلي مجالس صوفيه و محتواي سخنان ابوسعيد ابوالخير و مولانا در اين مجالس بررسي شد. ابوسعيد ابي الخير و مولانا از جمله صوفياني هستند كه افراد بسياري در مجالس آنان دچار تحول دروني و انقلاب فكري گرديده و به راه حق و حقيقت ايمان آوردند.