نمادپردازي بهشت و ملكوت در رسالات فارسي سهروردي

در طول اعصار، بشر براي سخن گفتن از بهشت و دوزخ از نمادها بهره جسته است. زيرا آنها مي‎توانند معاني سرشاري را در خود جاي دهند و مطابق با ذهن مخاطبان گوناگون خود دچار دگرديسي شوند. سهروردي نيز در رسالات خود با بهره‎گيري از نمادهايي همچون: مار، باز، طاووس و درخت به توصيف ملكوت، بهشت و رنج دوري از آن اشاره كرده است. با اين حال وي در هيچ‎يك از اين رسالات از دوزخ سخن نگفته زيرا در نگاه او، جهان مادي نقطه مقابل بهشت است كه روح پس از هبوط در آن قرار گرفته است. اين پژوهش با رويكردي توصيفي تحليلي نمادهاي مرتبط با بهشت را در رسالات فارسي سهروردي بررسي كرده و آنها را تا حدودي با نمادهاي جهاني تطبيق داده است تا بتوان با دركنار هم قرار دادن آنها علاوه بر شناخت جهان‎بيني سهروردي و نگاه خلاق وي، به تفسير بهتر اين نمادها دست يافت.