كاركرد سياسي داستان سياوش وروابط بين ايرانيان وتورانيان در شاهنامه

شاهنامه از برجسـته‌ترين آثار زبـان فـارسـي اسـت كه با بياني حماسي و تاثيرگذار بسياري از روابط سياسي حكومت‌هاي ايراني را با ديگر كشورها و ملت‌ها به ويژه در دوران ساساني براي ما آشكار مي‌سازد. در شاهنامه پايه‌هاي بينش سياسي ايرانيان و چگونگي شكل‌گيري حكومت از منظر سنتي بيان شده است. فردوسي به ساختارهاي سياسي و اجتماعي جامعه توجه داشته و نقش محوري پادشاهان را در انديشه‌هاي سياسي ايرانيان باستان عرضه كرده است. بازخواني اين حماسـه مـلي با به‌كار بـستن ديـدگاه‌هاي نوين علوم سياسي نشان مي‌دهد كه فردوسي مسائل سياسي حاكــم بردوران خود را تبييــن و تحليل نموده است. دراين نوشــتار به روش توصيفي تحليلي، روابط ايرانيان و تورانيان در شاهنامه با تكيه بر داستان سياوش و پناه بردن او به توران مورد بررسي قرار گرفته و ديدگاه فردوسي درخصوص روابط خارجي تحـليل شده است. با نگاهي به داستان سياوش كه نمونه بارز زنـدگي در خـاك بيگانه است، بخشي از فرهنگ عمومي و فرهنگ سياسي ايرانيان مشخص مي‌شود. معناي سياست را در داستان سياوش مي‌توان مطابق نظر يكي از فيلسوفان معاصر دانست كه « هر امري كه دخــلي به اوضاع داشتــه باشد سياسي است». بي ترديد نظرفردوسي نيز درباره سياست و روابط و مناسبات سياسي برخاسته از شرايط محيط اجتماعي زمانه اش و اوضاع حاكم بر ايران بوده است.