بررسي تأثير مداخلۀ تمريني شنا بر تعادل و سيستم‌هاي درگير در تعادل نوجوانان داراي اختلال شنوايي با كم‌كاري دهليزي

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي تأثير مداخله‌ي تمريني شنا بر تعادل و سيستم‌هاي درگير در تعادل نوجوانان داراي اختلال شنوايي با كم‌كاري دهليزي بود. روش‌ بررسي: 24 نفر از دختران ناشنواي مدارس استثنايي شهرستان پاكدشت استان تهران به‌صورت نمونه‌ي در دسترس در اين تحقيق حضور داشتند. آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي به دو گروه كنترل و تجربي تقسيم شدند. ابتدا پيش‌آزمون تعادل تحت چهار شرايط حسي مختلف شامل؛ اختلال هم‌زمان حسي پيكري و دهليزي، بينايي و دهليزي، حسي پيكري و بينايي و بدون هيچ تداخل حسي، با دستگاه بايودكس گرفته شد. سپس، 12 نفر گروه تجربي (ميانگين سني 8/2±50/15) به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه تحت آموزش شنا قرار گرفتند و 12 نفر گروه كنترل (ميانگين سني 9/1±50/15) در هيچ رشته‌ي ورزشي فعاليتي نداشتند. پس از اتمام دوره‌ي مداخله‌ي تمريني، پس‌آزمون تعادلي مشابه پيش‌آزمون به عمل آمد. تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند متغيره انجام شد. يافته‌ها: با تأييد نرمال بودن توزيع داده‌ها و همگني واريانس‌ها، نتايج تحليل واريانس چند متغيره نشان داد تمرينات شنا به‌طور معني‌داري بر تعادل بدون تداخل حسي و تعادل دهليزي تأثيرگذار است (005/0≤P). نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود به‌منظور بهبود تعادل افراد ناشنوا آموزش شنا براي ناشنوايان به‌عنوان يك روش توانبخشي در مراكز بهداشتي درماني، بيمارستان، مراكز توانبخشي، مدارس استثنايي و مدارس ناشنوايان مورد استفاده قرار گيرد.