اثر برنامه فيفا +11 بر عوامل خطرزاي كينماتيكي مرتبط با آسيب غير برخوردي ليگامان صليبي قدامي با استفاده از تكليف فرود ويژه فوتبالي در مردان جوان فوتباليست حرفه‌اي

زمينه و هدف: آسيب ليگامان متقاطع قدامي (ACL) در فوتبال رايج مي‌باشد و الگوهاي حركتي نقش كليدي در بروز صدمات غير برخوردي ACL بازي مي‌كنند. هدف اين مطالعه بررسي اثر برنامه +11 بر بهبود الگوهاي حركتي فرود و ماندگاري نتايج در فوتباليست‌هاي مرد جوان مي‌باشد. روش‌ بررسي: 24 فوتباليست (سن 18/1±79/16 سال، قد 12/8±17/174 سانتي‌متر، وزن 01/10±45/62 كيلوگرم و سابقه فوتبال 26/1±96/6 سال) در پژوهش حاضر شركت كردند. آزمودني‌ها به‌طور تصادفي به دو گروه مداخله و گروه كنترل (هر گروه 12 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي 3 بار در هفته به مدت 8 هفته برنامه +11 را انجام دادند درحالي‌كه گروه كنترل برنامه گرم كردن معمول خود را داشتند. يافته ‌ها: يافته‌هاي آزمون سنجش مكرر تركيبي نشان داد الگوي فرود آزمودني‌ها بين پيش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه +11 بهبود معني‌داري داشته است (006/0P=) اما اين تغييرات بعد از يك ماه ماندگار نبودند (146/0P=). نتيجه‌ ‌گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه برنامه +11 فيفا مي‌تواند باعث بهبود الگوي فرود بازيكنان فوتبال حرفه‌اي مرد جوان در شرايط نزديك به دنياي واقعي شود و احتمالاً اين عامل مي‌تواند در كاهش صدمات غير برخوردي ACL مؤثر باشد. هرچند باتوجه به ماندگار نبودن اثرات اين برنامه بر روي الگوي فرود، ضرورت تداوم در انجام برنامه +11 احساس مي‌شود.