تاثير تمرينات ورزشي اجباري و اختياري، به عنوان يك فاكتور غير فارماكولوژيك بر رفتارهاي تغييريافته براثر استرس جدايي از مادر در موش نژاد ويستار

در پژوهش حاضر تأثيرات مثبت تمرينات ورزشي اجباري و اختياري به عنوان يك فاكتور غيرفارماكولوژيك بر روي رفتارهاي تغييريافته بر اثر استرس جدايي از مادر بررسي شد. در پژوهش حاضر 48 سر بچه موش نر انتخاب و از روز 2 تا 14 به مدت 180 دقيقه از مادرشان جدا شدند. سپس در روز 21 اين موش ها به صورت تصادفي به چهار گروه قسمت شدند. گروه ها شامل با استرس جدا شدن از مادر، كنترل، تردميل، رانينگ ويل بود. گروه اول از روز 2 تا 14 جدايي از مادر را تجربه كردند و گروه شاهد از همان ابتدا به همراه مادر نگهداري شدند. گروه هاي تمريني نيز، از روز 21 تولد، شروع به تمرين كردند. سپس بر روي گروه ها تست هاي رفتاري اضطراب و افسردگي جوندگان از جمله اي پي ام، اسپلش، اف اس تي و اپن فيلد انجام گرفت. داده هاي به دست آمده با روش هاي تي و آنوا در سطح معناداري P 0.05، آناليز آماري شدند. با استفاده از تست هاي رفتاري مشخص شد كه استرس جدايي از مادر موجب بروز رفتارهاي افسردگي شد. از طرفي ورزش اختياري در مقايسه با گروه استرس موجب بروز تأثيرات ضدافسردگي شده است، درحالي كه تغيير معناداري بين اثر ورزش اجباري و گروه استرس ديده نشد. نتايج نشان داد كه تمرينات ورزشي به خصوص ورزش اختياري در دوران نوجواني استرس، رفتارهاي افسردگي و اضطراب در بزرگسالي را كاهش مي دهد.