تاثير تمرين هاي ديد ورزشي بر ادراك بينايي كودكان كم توان ذهني

كودكان با كم تواني ذهني مشكلات عديده اي در زندگي روزمره و مسائل آموزشي تجربه مي كنند كه يكي از اين مشكلات تاثيرگذار در زمينه ادراك بينايي مي باشد بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات ديد ورزشي بر ادراك بينايي كودكان كم توان ذهني شهر اصفهان مي باشد. از بين دانش آموز كم توان ذهني آموزش پذير 7 تا 11 سال 30 كودك بعنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري قرار گرفتند كه شامل دو گروه كنترل و تجربي بودند جهت انتخاب نمونه ها قبل از شروع تمرين از كودكان كم توان ذهني تست هوش وكسلر گرفته شد و كودكان آموزش پذير وارد مطالعه شدند همچنين قبل از شروع تمرين، پيش آزمون ادراك بينايي TVPS-II از نمونه ها بعمل آمد و بعد از آن گروه تجربي تمرين خود را كه شامل 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقيقه بود انجام دادند. در آخرين مرحله، پس آزمون ادراك بينايي TVPS-II گرفته شد. براساس نتايج تحليل مانكووا (با كنترل نمره هاي پيش آزمون) تمرين ديد ورزشي در مرحله پس آزمون بر ميانگين تمامي مولفه هاي ادراك بينايي به جز مولفه آزمون ثبات شكل اثر داشت (05/0 gt;P). همچنين نتايج نشان داد، تمرين هاي ديد ورزشي مي تواند باعث بهبود ادراك بينايي كودكان كم توان ذهني شود بنابراين پيشنهاد مي شود جهت درمان و توانبخشي اختصاصي اين كودكان از تمرين هاي ديد ورزشي نيز در فرايند بهبودي استفاده شود.