تأثيرآموزش براساس تربيت‌بدني رشدي بر اختلال كمبود توجه/بيش‌فعالي دانش‌آموزان

هدف اين پژوهش، تعيين تأثير آموزش براساس تربيت‌بدني رشدي بر سطوح اختلال كمبود توجه/ بيش‌فعالي دانش‌آموزان بود. تعداد 40 دانش‌آموز پسر (هفت تا 10 سال) مبتلا به اختلال كمبود توجه/ بيش‌فعالي، درقالب يك مطالعه نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون، از مدارس ابتدايي شهر گرگان در سال تحصيلي 951394 انتخاب شدند، به‌صورت تصادفي در دو گروه (تجربي و كنترل) جاي گرفتند و در يك دوره سه ماهه آموزش براساس تربيت بدني رشدي (دو جلسه يك‌ساعتي در هفته) شركت كردند. مداخله شامل آموزش و تمرين مهارت‌هاي حركتي بنيادي و مؤلفه‌هاي آمادگي جسماني مطابق با استانداردهاي تربيت‌بدني رشدي براي رده سني مربوط بود كه درقالب بازي براي تأمين نيازهاي جسماني، شناختي و حركتي گنجانده شد. سطوح اختلال با استفاده از فرم كوتاه مقياس درجه‌بندي والدين كانرز و مصاحبه‌هاي تشخيصي اندازه‌گيري شدند و داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس در سطح اطمينان 95 درصد تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد كه پس از كنترل سطوح پيش‌آزمون، مشكلات سلوك، مشكلات اجتماعي، اضطراب خجالتي، روان‌تني و نمره كلي اختلال كمبود توجه/ بيش‌فعالي گروه تجربي، در پس‌آزمون به‌طور معناداري پايين‌تر از گروه كنترل قرار دارند. براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، يك دوره سه ماهه آموزش براساس تربيت‌بدني رشدي در كاهش نشانگان اختلال كمبود توجه/ بيش‌فعالي در دانش‌آموزان پسر اثربخش است و مي‌تواند به‌عنوان يك مداخله مناسب به‌‌كار گرفته شود.