اثر محتواي بازخورد افزوده بر اكتساب، يادداري، انتقال مهارت حركتي و انگيزش دروني در كودكان و نوجوانان: ادراك عمل متمايز در افراد مبتدي و ماهر

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثر محتواي بازخورد افزوده بر اكتساب، يادداري، انتقال مهارت حركتي و انگيزش دروني و رابطۀ ادراك عمل با سطح عملكرد در كودكان و نوجوانان بود. تعداد 50 كودك (ميانگين سني 1.5 ± 10.23 سال) و 50 نوجوان (ميانگين سني 1.15 ± 36/۱۵ سال) به‌صورت نمونه‌گيري دردسترس و هدفمند از مدارس پسرانه ناحيۀ دو مشهد انتخاب شدند و به تفكيك عامل سني، به‌صورت تصادفي طبقه‌اي (ماهر و مبتدي) در گروه بازخورد عمومي يا غيرعمومي جاي گرفتند. تكليف شامل مهارت ضربۀ فوتبال به اهداف ازپيش‌تعيين‌شده بود. دقت اجرا در آزمون‌هاي اكتساب (مرحله‌هاي يك و دو)، يادداري فوري، يادداري تأخيري و انتقال اندازه‌گيري شد. از پرسش‌نامه انگيزش دروني رايانبراي سنجش انگيزش دروني شركت‌كننده‌ها بعد از مراحل اول و دوم اكتساب استفاده شد. ادراك عمل افراد مبتدي و ماهر نيز بعد از مرحلۀ اول اكتساب سنجيده شد. يافته‌ها نشان داد كه تفاوت بين گروه‌هاي بازخورد در مرحلۀ اول اكتساب معنادار نيست؛ اما در آزمون‌هاي مرحلۀ دوم اكتساب، يادداري فوري، تأخيري و انتقال معنادار است. نتايج سنجش انگيزش دروني نشان داد كه تفاوت بين گروه‌هاي بازخورد معنادار است. براي سنجش ادراك عمل از همبستگي بين امتيازات و تخمين اندازۀ ادراك‌شدۀ هدف استفاده شد كه نتايج نشان داد كه رابطه بين ادراك و عمل افراد مبتدي و ماهر معنادار است. نتيجه‌گيري پژوهش حاضر اين است كه استفاده از محتواي بازخورد غيرعمومي نسبت به بازخورد عمومي باعث يادگيري حركتي و انگيزش دروني بيشتر در كودكان و نوجوانان مي‌شود.