تحليل داستان دقوقي بر پايه‌ آراي روان شناختي يونگ

نظريه هاي يونگ،ﺗﺄثير بسزايي در علوم روان شناسي و متون ادبي داشته و او را در زمره‌ يكي از انديشمندان بزرگ قرن20م، قرار داده است، اين پژوهش، از ميان نظريه هاي متفاوت يونگ، به بررسي نظريه كهن الگوها و تطبيق آن با عناصر داستان دقوقي در مثنوي پرداخته است، كهن الگوها، در عميق ترين لايه هاي ناخودآگاه جمعي انسان قرار گرفته است كه بيان گر تصاوير ذهني جهان شمولي است كه در تعادل رواني شخص اهميّت بسياري دارد، اين مقاله، با روش توصيفي- تحليلي، ﻣﺴﺄله‌ انواع كهن الگوها را در اين داستان مورد بررسي قرار داده است، نتايج تحقيق بيان-گر آن است كه دقوقي، كهن الگوي قهرمان و سمبل «خودآگاهيِ من» است و تلاش او در سراسر داستان، نشان‌گر تكامل و رشد رواني او است، كهن الگوي سفر، شامل 3 مرحله؛ جست وجو، پاگشايي و بلاگرداني است كه دقوقي توانست با موفقيّت مراحل صعب و دشوار گذار را طي سازد،شكوفايي نفس او، در گرو شناخت سايه يا منبع عظيم نيروي غرايز است؛ مردم داخل كشتي، وجه منفي ضمير دقوقي هستند كه او توانست، بر سايه‌ خويش تسلّط بيابد، قرار گرفتن كشتي بر روي آب، تجديد حيات يا نوزايي را براي او به همراه دارد، ديدار با مادينه منفي، در قالب شب كه با اصل زنانه مرتبط است، بر او فرافكني شده،ديدار با پيران خردمند، در سير صعودي او موثّر واقع گشته وسير آفاقي و انفسي او، در 3 ماندالا قابل ترسيم است، بدين ترتيب او توانست، از مرحله جهل و كودكي گسسته شود و به بلوغ و انكشاف خويشتن نايل گردد.