انسان كامل از ديدگاه قونوي

شناخت انسان و توجه به ابعاد وجودي او، همواره مورد توجه همه‌ علما و عرفا بوده است. يكي از عرفايي كه به بررسي عرفاني انسان كامل پرداخته است قونوي است. از خصايص قونوي آن است كه علاوه بر فهم عميق مقاصد ابن‌عربي، به جهت دارا بودن از قدرت فلسفي و عقلاني بالا، توانسته عرفان نظري را به لحاظ مقام اثبات به طور منسجم و در ساختاري علمي و فني ارائه كند و با ناظر بودن به فلسفه و همانند آن، موضوع و مبادي و مسائل عرفان نظري را تبيين نمايد و سعي كرده دغدغه‌هاي يك فيلسوف را در عرفان پاسخ دهد. او همانند ابن‌عربي هرگز از شهودات خود دست نكشيده است لكن با قدرت علمي و فلسفي خود توانست، تبيين علمي و فلسفي از مشاهدات خود ارائه و آنها را با نظر فلاسفه تطبيق و سپس داوري نمايد. او نيز به سان ديگر عرفا به اين نتيجه دست يافت كه انسان تنها مظهر از مظاهر حق است كه انگونه كه حق مي‌خواهد او را مظهريت مي‌كند. در انديشه او انسان تلفيقي از نفس و بدن است،نفس انساني جوهري بسيط و مجرد است كه اصالت با اوست. در اين مقاله كه به روش توصيفي تحليلي است به بررسي عرفان فلسفي قونوي مي‌پردازيم و به دنبال تببين اين مسئله هستيم كه انسان كامل از ديدگاه قونوي كيست و چه ويژگي‌هايي دارد.