اثر كوتاه‌مدت حركات كششي ايستا و پويا بر نسبت عملكردي و رايج عضله همسترينگ به چهارسرراني زنان ورزشكار

هدف اين پژوهش بررسي اثر كوتاه‌مدت حركات كششي ايستا و پويا بر اوج گشتاور برون‌گرا عضله همسترينگ و نسبت عملكردي و رايج عضله همسترينگ بر چهارسرراني زنان ورزشكار بود. در اين پژوهش، 16 زن ورزشكار رشته فوتسال (4.2 ± 24 سال و وزن 15.83 ± 52.65 كيلوگرم) و بدون سابقه آسيب‌ديدگي در اندام تحتاني شركت كردند. از آزمودني‏ها در سه جلسه مختلف در يكي از وضعيت‏هاي بدون كشش (كنترل)، كشش ايستا و كشش پويا، ميزاناوج گشتاور ايزوكينتيك عضلات چهارسرراني و همسترينگ در انقباض‏هاي درون‏گرا و برون‏گرا اندازه‌گيري شد. جلسه تمرين‌هاي كششي آزمودني‏ها شامل چهار حركت كششي براي گروه‏هاي عضلاني اصلي در اندام تحتاني (همسترينگ، چهارسرراني، نزديك‌كننده‏هاي ران و عضله سوئز) بود. حركات كششي دو بار و هر بار 30 ثانيه در وضعيت كشش ايستا و 15 تكرار دوثانيه‏اي در وضعيت كشش پويا با فاصله استراحت به‌مدت 20 ثانيه‌ انجام شد. 15 دقيقه پس از اتمام حركات كششي، آزمون‏هاي ايزوكينتيك با استفاده از دينامومتر ايزوكينتيك بايودكس براي تعيين اوج گشتاور برون‏گرا و درون‏گرا و نيز، نسبت رايج و عملكردي همسترينگ به چهارسرراني در سرعت‏هاي زاويه‏اي 60 و 180 درجه بر ثانيه انجام شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه‏هاي تكراري دوعاملي (سرعت زاويه‌اي و نوع كشش) در سطح P تجزيه‌وتحليل شد. نتايج نشان داد كه 15 دقيقه پس از پايان كشش، كاهش اوج گشتاور برون‏گراي همسترينگ در وضعيت كشش پويا معنادار بود. همچنين، در متغير نسبت رايج قدرت همسترينگ به چهارسرراني، تغييرات معناداري پس از انجام كشش ايستا و پويا مشاهده نشد. نتايج در متغير نسبت عملكردي نيز نشان‌دهنده كاهش معنادار آن در كشش پويا در مقايسه با وضعيت بدون كشش و كشش ايستا بود (P 0/05). براساس يافته‏هاي حاصل از اين پژوهش، به‌نظر مي‏رسد 15 دقيقه استراحت غيرفعال، برخي اثرهاي نامطلوب كشش ايستا را برطرف مي‌كند؛ اما درزمينه توصيه به استفاده از حركات كششي پويا بايد احتياط بيشتري كرد.