مقايسه پاسخ‌ برخي هورمون‌هاي متابوليكي به تمرين مقاومتي با شدت‌هاي مختلف با محدوديت و بدون محدوديت جريان خون در دختران جوان

هدف پژوهش حاضر مقايسه پاسخ برخي هورمون‌هاي متابوليكي به تمرين مقاومتي با شدت‌هاي مختلف با محدوديت و بدون محدوديت جريان خون در دختران فعال بود. در اين پژوهش كه با روش نيمه‌تجربي و طرح متقاطع انجام شد، 11 نفر از دانشجويان دانشگاه اصفهان با ميانگين سني 19 سال در سه وضعيت تمرين مقاومتي كم‌شدت با محدوديت و بدون محدوديت جريان خون و تمرين مقاومتي با شدت بالا بدون محدوديت جريان خون با فواصل يك‌‌هفته‌اي قرار گرفتند. جلسه‌هاي تمرين شامل حركات فلكشن، اكستنشن بازو و زانو در سه نوبت با 15 تكرار بود. در گروه با محدوديت جريان خون، ناحيه پروكسيمال اندام موردنظر با تورنيكت (فشار 120-100 ميلي‌متر جيوه) هنگام تمرين بسته مي‌شد. نمونه خوني، قبل و بلافاصله بعد از تمرين حاد با هدف تعيين غلظت هورمون رشد، عامل رشد شبه‌انسوليني، تستوسترون، كورتيزول و لاكتات گرفته شد. براي تحليل داده­ها از آناليز واريانس با اندازه‌گيري تكراري در سطح معناداري  P≤0.05استفاده شد. برمبناي يافته­ها، هورمون رشد و لاكتات در هر سه وضعيت تمريني افزايش معناداري نسبت به پيش‌آزمون نشان دادند (P 0.001)؛ اما تفاوت معناداري در مقادير تستوسترون (P=0.307) و عامل رشد شبه‌انسوليني (P=0.831) مشاهده نشد. همچنين، هورمون كورتيزول در هر سه وضعيت تمريني كاهش معناداري نسبت به پيش‌آزمون داشت (P 0.001). به‌نظر مي‌رسد كه تمرين مقاومتي همراه با محدوديت جريان خون با شدت كم، به‌اندازه تمرين مقاومتي با شدت زياد و بدون محدوديت جريان خون، بر پاسخ‌هاي هورمون رشد و فاكتورهايي مانند لاكتات (كه مي‌تواند باعث افزايش قدرت و هايپرتروفي شود) تأثير داشته باشد.