تأثير تمرين تناوبي هوازي با شدت بالا بر آنژيوژنز بافت چربي در موش‌هاي صحرايي تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا بر مورفولوژي و آنژيوژنز بافت چربي احشايي، در موش‌هاي صحرايي تغذيه‌‌شده با غذاي پرچرب بود. تعداد 20 سر رت نر از نژاد ويستار با دامنه سني چهار تا شش هفته و ميانگين وزني 3.73 ± 176.2 گرم، براساس همگن‌سازي وزني ابتدا به دو گروه تغذيه با غذاي نرمال و غذاي پرچرب (10 سر در هر گروه) تقسيم شدند. پس از 10 هفته، دوباره هريك ازگروه‌ها به دو گروه مجزا (كنترل و تمرين) تقسيم شدند (پنج سر در هر گروه). گروه‌هاي تمريني براي 10 هفته (پنج روز در هفته) تمرين تناوبي هوازي با شدت بالا را روي نوار گردان انجام دادند. حجم سلول چربي با روش استريولوژي و همچنين، چگالي مويرگي بافت چربي با روش ايمنوفلورسانس ارزيابي شدند. نتايج نشان داد كه رژيم غذايي پرچرب منجر به افزايش معنادار وزن بدن (P 0.001)، وزن بافت چربي(P 0.001)،متوسط حجم سلول‌هاي چربي (P 0.001)، گلوكز پلاسمايي (P 0.001) و كاهش چگالي مويرگي    (P 0.001) نسبت به رژيم غذايي نرمال مي‌شود. همچنين، تمرين تناوبي با شدت بالا موجب كاهش معنا‌دار وزن بدن (P 0.001 )،وزن بافت چربي (P 0.001)، حجم متوسط سلول‌هاي چربي (P 0.001)، گلوكز پلاسما (P = 0.01)، انسولين (P = 0.003) و شاخص مقاومت انسوليني (P = 0.002) نسبت به رژيم غذايي به‌تنهايي مي‌شود. به‌علاوه، آنژيوژنز بافت چربي در گروه تمرين + غذاي پرچرب در مقايسه با گروه‌غذاي پرچرب، به‌طور معنا‌داري بيشـتـر است (P 0.001).نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه تمرين تناوبي با شدت بالا موجب كاهش وزن بدن و وزن بافت چربي، ازطريق افزايش آنژيوژنز و كاهش حجم سلول‌هاي چربي مي‌شود كه با بهبود هومئوستاز گلوكز همراه است.