تأثير هشت هفته تمرين هوازي به‌همراه مصرف مكمل كلرلا بر كاتالاز و سوپراكسيد ديسموتاز در قلب موش‌هاي صحرايي نر ديابتي

هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير هشت هفته تمرين هوازي به‌همراه مصرف مكمل كلرلا بر فعاليت كاتالاز و سوپراكسيد ديسموتاز در قلب موش‌هاي صحرايي نر ديابتي بود. تعداد50 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار 14-12 هفته‌اي، با ميانگين وزن 10 ± 220 گرم در قفس‌هاي پلي‌كربنات با شرايط دمايي 22-20 درجه سانتي‌گراد و رطوبت نسبي 10 ± 45 چرخه روشنايي/ تاريكي 12:12 ساعت، با دسترسي آزاد به آب و غذاي ويژه موش‌هاي آزمايشگاهي نگهداري شده بودند. اين موش‌ها‌ پس از يك هفته آشناسازي با محيط آزمايشگاه به‌طور تصادفي به پنج گروه تقسيم شدند (چهار گروه ديابتي و يك گروه غيرديابتي): تمرين، مكمل، تمرين + مكمل، كنترل ديابتي و كنترل غيرديابتي. برنامه تمريني در هشت هفته كه با سرعت 2110 متر در دقيقه و مدت زمان 50-10 دقيقه بود، اجرا شد. القاي ديابت با يك‌بار تزريق درون‌صفاقي محلول استروپتوزوسين  (STZ)حل‌شده در بافر سيترات 0/1 مولار و به ميزان 55 ميلي‌گرم به‌ازاي هر كيلوگرم وزن بدن انجام شد. آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز به روش الايزا اندازه‌گيري شدند. براي تحليل داده‌ها از تحليل واريانس عاملي (2×2) استفاده شد. تمامي مداخلات (كلرلا، تمرين و تمرين مكمل) منجر به كاهش مقدار گلوكز خون در موش‌هاي ديابتي شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه بعد از دوره مداخله، مقدار فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز در همه گروه‌هاي ديابتي به‌طور معنا‌داري كمتر از موش‌هاي سالم غيرديابتي بود و همچنين، هر سه نوع مداخله مانع كاهش فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز ناشي از ديابت شده بود. هرچند تفاوتي بين مقدار تأثير تمرين با مكمل وجود نداشت، اثر تجمعي مصرف مكمل همراه با تمرين سبب مي‌شود كه اثرگذاري گروه توأم در جلوگيري از كاهش مقدار فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز، بهتر از هر دو مداخله تمرين و مكمل به‌تنهايي باشد؛بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه هشت هفته مكمل‌سازي كلرلا، تمرين هوازي و مكمل‌سازي كلرلا همراه با تمرين هوازي، مانع كاهش فعاليت آنزيم‌هاي سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز ناشي از ديابت در بافت قلبي موش‌هاي صحرايي نر است.