تأثير تمرين استقامتي و عصاره متانولي گلدر بر سطوح سرمي بتاتروفين و تغييرات هيستوپاتولوژيك پانكراس در موش‌هاي صحرايي ديابتي‌شده با استرپتوزوتوسين

از هورمون بتاتروفين به‌عنوان يك هدف درماني جديد در بهبود عملكرد بافت پانكراس بيماران ديابتي نام برده مي‌شود. هدف پژوهش حاضر، ارزيابي تأثير يك دوره تمرين استقامتي همراه با عصاره متانولي گياه گلدر بر سطوح سرمي بتاتروفين و و تغييرات هيستوپاتولوژيكي بافت پانكراس در موش‌هاي صحرايي ديابتي بود. تعداد 40 سر موش نژادويستار به‌طور تصادفي در پنج گروه كنترل سالم، كنترل ديابتي، ديابتي تمرين، ديابتي عصاره و ديابتي تمرين همراه با عصاره تقسيم شدند. پس از القاي ديابت با استرپتوزوتوسين، گروه‌هاي تمرين چهار هفته روي تردميل جوندگان به تمرين استقامتي پرداختند و گروه‌هاي عصاره، عصاره متانولي گلدر را به‌صورت گاواژ دريافت كردند. غلظت سرمي بتاتروفين با استفاده از روش الايزا و تغييرات بافت پانكراس با روش رنگ‌آميزي ائوزين هماتوكسيلين ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه در گروه ديابتي عصاره (P = 0.002) و گروه ديابتي تمرين همراه با عصاره، سطوح بتاتروفين به‌طور معناداري افزايش مي‌يابد (P = 0.01). در گروه تمرين همراه با عصاره، مقاومت به انسولين به‌طور معناداري پايين‌تر از گروه كنترل ديابتي است (P = 0.007). شاخص عملكرد سلول‌هاي بتا تغيير معناداري را در هيچ گروهي نشان نمي‌دهد (P = 0.65). ميانگين تعداد سلول‌هاي بتا و اندازه جزاير لانگرهانس در گروه تمرين همراه با عصاره بيشتر از ساير گروه‌هاي تحت‌درمان است (P ≤ 0.05). درمجموع، نتايج نشان داد كه عصاره گلدر بيشترين تأثير را بر سطوح بتاتروفين و تركيب تمرين و عصاره گلدر بيشترين تأثير را بر تغييرات هيستوپاتولوژيكي بافت پانكراس دارد.