پيش‌بيني زمان رسيدن به واماندگي در سرعت‌هاي مختلف نوارگردان از روي برخي از متغيرهاي فيزيولوژيك و جسماني در مردان جوان

هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني زمان رسيدن به واماندگي در سرعت‌هاي مختلف از روي برخي متغيرهاي فيزيولوژيك و جسماني در مردان جوان بود.تعداد 75 نفر از دانشجويان پسر (سن: 1.22 ± 20.74 سال، وزن: 10.78 ± 67.25 كيلوگرم، قد 0.06 ± 174.3 سانتي‌متر و توان هوازي 3.29 ± 47.1 ميلي‌ليتر بر وزن بدن در دقيقه) به‌صورت نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ارزيابي‌هاي تن‌سنجي و فيزيولوژيك شامل آستانه لاكتات، توان هوازي و بي‌هوازي، ضربان قلب استراحتي، سطح فعاليت بدني، سرعت در حداكثر اكسيژن مصرفي، استقامت و قدرت پايين‌تنه و توان انفجاري پايين‌تنه انجام شد. براي ثبت ضربان قلب، اشباع اكسيژن و زمان دويدن، آزمودني‌ها يك وهله فعاليت دويدن روي نوار گردان را با سرعت‌هاي 8، 10، 12 و 14 كيلومتر در ساعت و شيب صفر تا واماندگي انجام دادند. يافته‌ها نشان داد كه سرعت حداكثر اكسيژن مصرفي، ضربان قلب حين فعاليت، ضربان قلب استراحتي، سطح فعاليت بدني و توان انفجاري پايين‌تنه، عوامل پيش‌بيني‌كننده زمان رسيدن به واماندگي در سرعت هشت كيلومتر در ساعت هستند (0.05 P)؛ سرعت حداكثر اكسيژن مصرفي، سابقه دويدن، ضربان قلب استراحتي، سرعت در آستانه لاكتات و وزن، پيش‌بيني‌كننده زمان رسيدن به واماندگي در سرعت 10 كيلومتر در ساعت هستند (0.05 P). سرعت در آستانه لاكتات، سابقه دويدن، وزن، ضربان قلب استراحتي و توان بيشينه، پيش‌بيني‌كننده زمان رسيدن به واماندگي در سرعت 12 كيلومتر در ساعت هستند (0.05 P) و سرعت حداكثر اكسيژن مصرفي، سطح فعاليت بدني، وزن، توان بيشينه و سابقه دويدن، پيش‌بيني‌كننده زمان رسيدن به واماندگي آزمودني‌ها در سرعت 14 كيلومتر در ساعت هستند (0.05 P). سرعت حداكثر اكسيژن مصرفي، ضربان قلب استراحتي و سابقه دويدن، در اكثر سرعت‌ها مشترك بودند. براساس نتايج، براي پيش‌بيني زمان رسيدن به واماندگي مي‌توان از سرعت حداكثر اكسيژن مصرفي، سابقه دويدن، ضربان قلب استراحتي و آستانه لاكتات استفاده كرد.