اعمال سرماي موضعي به‌عنوان يك تكنيك جديد كاهش جريان خون: بررسي اثر هشت هفته تمرين مقاومتي با اعمال سرماي موضعي بر ضخامت، قدرت و فعال‌سازي عضلات اكستنسور ران

فوايد بالقوه اعمال سرماي موضعي درطول تمرين شامل كاهش جريان خون، به‌تأخيرانداختن خستگي و اثرهاي ضددرد هستند. هدف اين پژوهش، بررسي اثر هشت هفته اعمال سرماي موضعي درطول تمرينات مقاومتي بر قدرت عضلاني، هايپرتروفي و فعال‌سازي عضلات اكستنسورزانو بود. در اين مطالعه تجربي، دوازده مرد و زن فعال (با ميانگين سني 3.5 ± 24.1 سال، وزن 18.8 ± 69.3 كيلوگرم و قد 12.7 ± 175.2سانتي‌متر) به‌طور مساوي به دو گروه تمرين مقاومتي (RT) و تمرين مقاومتي سرماي موضعي (RTCold) تقسيم شدند. هر دو گروه، هشت هفته تمرين مقاومتي پيش‌رونده (دو حركت پرس پا و جلو پا، چهار ست، 126 تكرار، 8570 درصد يك‌تكرار بيشينه، سه جلسه در هفته) انجام دادند. از يك دستگاه كرايوكاف با دماي‌ مختلف (25 درجه براي RT و 10 درجه براي RTCold) براي اعمال سرما روي ران آزمودني‌ها به‌مدت 25 دقيقه قبل و درطي تمرين استفاده شد. قدرت ديناميك (1RM)، سطح مقطع عضلات اكستنسورران (CSA) و ميزان فعال‌سازي اين عضلات (RMS نرماليزه‌شده الكتروميوگرافي) در شروع پژوهش و پس‌ از هشت ‌هفته اندازه‌گيري شدند. تفاوت بين دو گروه با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس در سطح معناداري P 0.05 تجزيه‌وتحليل شد. افزايش قدرت ديناميك (1RM) تفاوت معنا‌داري بين دو گروه RT و RTCold ندارد. درمورد فعال‌سازي عضلاني، هيچ تفاوت معنا‌داري بين ميانگين RMS عضلات اكستنسورران بين دو گروه وجود ندارد. اندازه‌گيري التراسوند نشان داد كه ميزان CSA عضو سرماديده گروه RTCold به‌طور معنا‌داري بيش از گروه RT است. اين نتايج نشان مي‌دهد كه سردكردن موضعي عضلات باعث افزايش هايپرتروفي ناشي از تمرين مقاومتي مي‌شود؛ درحالي‌كه اين تكنيك بر قدرت و فعال‌سازي عضلات بي‌تأثير است.