نقد رويكرد ادبي محمد آركون در تفسير قرآن

قرآن‌پژوهان و مفسران از جهات مختلف از جمله رويكرد ادبي به قرآن توجه نموده‌اند. اين رويكرد در قرون اوليه همان علوم ادبي صرف، نحو و علوم بلاغي بود، ولي در دوره معاصر تلفيقي از اين علوم و علوم جديد است كه با نگاهي متفاوت به متن قرآن توجه دارد. برخي دانشمندان نوانديش مسلمان نظير امين الخولي و همسرش بنت الشاطي، نصر حامد ابوزيد و محمد آركون با هدف به روز رساني پيام قرآن و پاسخ‌گويي به چالش‌ها از شيوه‌هاي ادبي غرب همچون زبان‌شناسي و نشانه‌شناختي پيروي كرده و با بهره‌گيري از مطالعات پيراموني و دروني به تحليل تاريخي و روان‌شناختي و جامعه‌شناختي متن ديني پرداخته‌اند.آنان به قرآن به مثابه يك اثر هنري ـ ادبي نگريستند كه بايد با بهره‌گيري از پژوهش‌هاي نوين ادبي در سياق تاريخي‌اش تفسير گردد. و البته در اين زمينه نيز دچار انحرافاتي شدند. در اين مقاله همراه با توصيف كلي ديدگاه پايه‌گذاران اين شيوه ادبي، ضمن اشاره به ديدگاه محمد آركون و نظر او در موردتبديل به كتاب شدن قرآن همچون عهدين وتحت تأثير قرار گرفتن نوشتار قرآن از بستر تاريخي و فضاي جامعه سياسي، مورد نقد و ارزيابي قرار گرفته است.