تأثير عملكرد انسان بر رخدادهاي طبيعي از ديدگاه قرآن

دربارۀ تأثير عملكرد انسان‌ها بر رخ دادن حوادث طبيعي، به طور كلي دو ديدگاه وجود دارد؛ گروهي، حوادث طبيعي را ناشي از عملكرد و گناهان انسان‌ها مي‌دانند و گروهي ديگر، آن را لازمۀ طبيعت و تقدير پيشين الهي. هر دو گروه نيز به آياتي از قرآن استناد مي‌كنند. اين تحقيق كه به شيوۀ توصيفي تحليلي و روش كتابخانه‌اي سامان يافته است، مي‌كوشد با تبيين مجموعۀ آياتي كه مي‌تواند مستند اين دو ديدگاه باشد، به نقد آرا پرداخته، تحليل استواري را در اين زمينه ارائه دهد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد حوادث طبيعي، جزء شرور اجتناب‌ناپذير نظام خلقت به شمار مي‌رود و نمي‌توان آنها را لزوماً ناشي از كج‌رفتاري و گناهكاري مردم منطقۀ خسارت‌زده دانست، بلكه جنبۀ ابتلا و آزمايش بودنِ آن‌ها همواره غلبه دارد. البته «تأثير» عملكرد عمومي انسان‌ها به شكل «مقتضي» بر وقوع يا فراواني برخي حوادث، و امكان پيشگيري از آسيب‌هاي بلاياي طبيعي، اثباتشدني است؛ ضمن آنكه ممكن است خسارت‌هاي آن به لحاظ فردي، براي برخي از افراد جنبۀ عقوبت داشته باشد.