بررسي ديدگاه انديشمندان اسلامي درباره تغني در قرائت قرآن

«تغني به قرآن» از جمله مسائل مورد اختلاف بين انديشمندان اسلامي است، از جمله عوامل اختلاف در مورد «تغني به قرآن»، اجمال در تعريف «غناء» است كه نتيجه آن اختلاف در حكم شده است، اگر انديشمندان اسلامي ابتدا به‌صورت شفاف، موضوع و محدوده غنا را مشخص مي نمودند، اختلاف بسيار اندك مي‌شد. با توجه اهميت اين مسئله و نيز مورد ابتلا بودن آن، تلاش مي‌شود در اين تحقيق با روش توصيفي تحليلي ابتدا مفهوم «غنا» مورد بررسي قرار گيرد، سپس ديدگاه انديشمندان اسلامي مورد نقد و بررسي قرار گيرد. دو ديدگاه عمده در مورد تغني به قرآن وجود دارد، قائلان به حرمت براي اثبات ديدگاه خود به آيات، روايات، ادله عقلي و اجماع استناد كرده‌اند كه اين ادله مخدوش‌اند و نهايت چيزي كه با اين ادله اثبات مي‌شود حرمت في‌الجمله تغني به قرآن است و براي حرمت تغني به قرآن به‌صورت مطلق كافي نيستند. قائلان به جواز تغني به قرآن نيز به ادله قرآني، روايي و عقلي استناد كرده‌اند. با اين ادلّه مي‌توان جواز في‌الجمله «تغني به قرآن» را اثبات كرد. نتيجه حاصل شده از اين پژوهش آن است كه تغني به معناي مطلق آواز خواندن در قرآن كريم به‌صورت في‌الجمله جايز است و ادله عقلي و نقلي مؤيد اين نظر است.