تثليث در عهد جديد و نگاه قرآن كريم در اين زمينه

در عهد جديد عيسي «مولود مقدس»، «بنده خدا»، « پسر انسان»، «مسيح»، «منجي»، «شبان نيكو»، «صورت خداي ناديده»، «پسر خدا»، «كلمه خدا» و نهايتاً در انجيل يوحنا و نوشته‌هاي او و رساله‌هاي پولس و اعتقادنامه‌ها، عيسي «خدا» ناميده مي‌شود. اما در قرآن كريم عيسي عليه السلام با عنوان «پيامبر بزرگ»، «پيامبر اولو العزم»، «روح الله»، «كلمه الله»، «مؤيد به روح القدس»، «داراي خلقتي استثنايي و معجزه آسا»، «عبد و بنده خدا»، «نشانه نزديكي قيامت» ذكر شده است و فرزند خدا و يا خدا معرفي نمي‌شود. روش اين مقاله، ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ تحليلي و در عين حال تاريخي و مقايسه‌اي (تطبيقي)و كتابخانه‌اي و در مواردي هم معناشناختي است. آنچه در عهد جديد (در بخش «عيسي خدايي» آن) موجود است «تثنيه» است نه «تثليث»، يعني فقط از «پدر» و «پسر» سخن به ميان آمده است. قرآن بر اساس نظام توحيدي، با صراحت و قاطعانه به انكار و نقد آموزه تثليث پرداخته و با رد هرگونه اعتقاد به الوهيت عيسي مسيح عليه السلام يا همانيِ الله و مسيح، اين عقيده را كفرآميز و شرك آلود و غلوآميز خوانده است.