تأثير كتاب داستاني واقعيت افزوده بر درك خواندن كودكان

هدف: بررسي تفاوت ميان درك خواندن كودكاني كه كتاب داستاني واقعيت افزوده مي‌خوانند با كودكاني كه همان كتاب را به‌شكل سنتي مي‌خوانند. روش‌شناسي: با رويكرد كمّي و با روش شبه‌آزمايشي به‌شكل ميداني و طرح آزمايشي پس‌آزمون با گروه كنترل انجام شده است. 34 كودك 7 تا 9 سال در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند و كتاب داستاني را با و بدون ابزار واقعيت افزوده خواندند، سپس با آنها مصاحبه شد. داده‌هاي پژوهش از طريق بازگويي داستان و پاسخ به پرسش‌هاي يادآوري، جمع‌آوري و نمره‌دهي شدند. درك خواندن كودكان از مجموع نمرات اين ‌دو به‌‌دست آمد. معنا‌داري تفاوت ميان دو گروه آزمودني با آزمون مانويتني سنجيده شد. يافته‌‌ها: تفاوت معنا‌داري بين درك داستان ميان كودكاني كه كتاب واقعيت افزوده مي‌خوانند با كودكاني كه كتاب را به‌شيوه سنتي مي‌خوانند ديده شد. كودكاني كه كتاب را با محتواي افزوده مي‌خوانند در بازگويي و يادآوري داستان بهتر بوده‌اند. در بيان موضوع و درونمايه داستان و صحنه‌پردازي تفاوت معناداري ميان دو گروه ديده نشد. كودكان گروه آزمايش در پاسخ به پرسش‌هاي ضمني موفق‌تر بوده‌اند. نتيجه‌گيري: استفاده از محتواي چندرسانه‌اي مرتبط در كنار كتاب چاپي داستاني به تسهيل تبادل اطلاعات ميان متن و خواننده، ساخت بهتر معني، و درنتيجه درك بهتر متن منجر مي‌شود.